ယမန္ႏွစ္ကစ၍
ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားတြင္ လူမ်ိဳးေရးဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္ေသာ
ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ဆက္တိုက္ ဆိုသလို ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ လူေပါင္းရာႏွင့္ခ်ီ၍
ေသဆံုးခဲ့ရၿပီး သိန္းဂဏန္းရွိသည့္ ျပည္သူမ်ား အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ဘာသာေရး အေဆာက္အအံုမ်ား အပါအ၀င္ လူေနအိမ္ေျခမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား
မီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ဘက္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ
အစျပဳ၍ မၾကာေသးခင္က ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္ ရွမ္းျပည္နယ္
လား႐ိႈးၿမိဳ႕အထိ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ားတြင္ ကိုယ္တိုင္ႀကံဳခဲ့သူမ်ား၊
မ်က္ျမင္ သက္ေသမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္ မ်ားကို ကိုးကား၍ အၾကမ္းဖက္သူမ်ားသည္
စုစုစည္းစည္း ရွိၾကၿပီး စနစ္တက် လႈပ္ရွားတတ္ၾကသည့္အတြက္ ေသခ်ာစြာ
ေလ့က်င့္ေပးထားသူမ်ား ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္ဟု သတင္းမီဒီယာမ်ားက ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခါတြင္ ျပည္သူအမ်ားစုက ယခင္စစ္အစိုးရ လက္ထက္၌ နာမည္ဆိုးႏွင့္
ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ စြမ္းအားရွင္ဆိုသည့္ အဖြဲ႔အစည္းတခု အေပၚတြင္ျပန္လည္
အာ႐ံုစိုက္မိလာၾကသည္။
၂၀၀၃ ေမလအတြင္းက အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လိုက္ပါလာသည့္
ယာဥ္တန္းကို လူတစုက ၀င္ေရာက္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္၍ လူေပါင္းမ်ားစြာေသေၾက
ဒဏ္ရာရခဲ့ေသာ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းတြင္ စြမ္းအားရွင္အဖြဲ႔ ပါ၀င္
ပတ္သက္ခဲ့သည္ဟု စြပ္စြဲမႈမ်ားရွိခဲ့သလို အၾကမ္းဖက္မႈတြင္
ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့သူမ်ားကို ယေန႔ထက္တိုင္ ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူ
ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့ျခင္းလည္း မရွိခဲ့ေပ။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္
သံဃာအေရးအခင္းတြင္မူ စြမ္းအားရွင္အဖြဲ႕ကို လူတိုင္းနီးပါး
သတိထားမိခဲ့ၾကသည္။ စြမ္းအားရွင္အဖြဲ႕ကို ထိုစဥ္က ျပည္ေထာင္စု
ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္း (ယခု ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္
ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ) ၏ အစိတ္အပိုင္းတခု အျဖစ္လည္း သတ္မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မႉးႀကီးတဦး ျဖစ္သည့္ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ စစ္အစိုးရ
လက္ထက္တြင္
အမွတ္ (၁) စက္မႈ၀န္ႀကီး ဌာန ၀န္ႀကီးအျဖစ္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွ စတင္၍
အရပ္ဘက္ အစိုးရသို႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အထိ ကာလ
ၾကာရွည္စြာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယခင္ စစ္အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေဟာင္း ဦးသန္းေရႊႏွင့္ အထူးတလည္ ရင္းႏွီးမႈရွိသူဟု
ဆိုၾကသည့္ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္
ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္း စတင္ တည္ေထာင္ခ်ိန္မွ စတင္၍ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ တဦးအျဖစ္
ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ျဖစ္လာခဲ့သည္။
စြမ္းအားရွင္ အဖြဲ႕ကို ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရသူ အျဖစ္လည္း လူေျပာမ်ားခဲ့သူ
ျဖစ္သည္။
၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္း
ရာတြင္လည္း ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ တာ၀န္ယူခဲ့ ၿပီး ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္တြင္
၀င္ေရာက္ အေရြးခံကာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္လာသည္။ သမၼတ
ဦးသိန္းစိန္ လက္ထက္တြင္ ၀န္ႀကီးတာ၀န္ ေပးအပ္ျခင္း မခံခဲ့ရေသာ္လည္း အာဏာရ
ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီ၏ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္
တဦးအျဖစ္ ဆက္လက္ ရွိေနခဲ့သည္။ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ပဋိပကၡမ်ားအေၾကာင္းႏွင့္
စြမ္းအားရွင္ အဖြဲ႔ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသည္ ဆိုသည့္ စြပ္စြဲမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍
ဦးေအာင္ေသာင္း၏ အျမင္ႏွင့္ သေဘာထားမ်ားကို ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ စေနလင္းက
ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါသည္။
ေမး။
။ ဒီလ ၂ ရက္ေန႔ထုတ္ စင္ကာပူႏိုင္ငံကThe Straits Times သတင္းစာမွာ
ေဆာင္းပါးရွင္ တဦးက အခု ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြမွာ
ေတာင္သာတပ္ဖြဲ႕ေတြရဲ႕ လက္ရာနဲ႔ ဆင္တူတယ္၊ ေတာင္သာဆိုတာ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕
ေမြးရပ္ေျမ ျဖစ္တယ္၊ ဒီပဲယင္း လုပ္ႀကံမႈ၊ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ သံဃာအေရးအခင္းမွာ
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့တဲ့ စြမ္းအား႐ွင္ အဖြဲ႕ေတြကို ရည္ညႊန္း
ေရးသားခဲ့တယ္။ အဲဒီအေပၚကို ဦးေအာင္ေသာင္း အေနနဲ႔ ဘယ္လို သေဘာထားပါသလဲ။
ေျဖ။
။ ေအးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေတြကေတာ့ အေျခအျမစ္ မ႐ွိပါဘူး။ ဘာမွ ခိုင္လံုမႈလည္း
မ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္တခ်က္က ဘာအေျခခံသလဲ ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ
ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို မလိုလားတာမ်ိဳး သက္ေရာက္တဲ့ ေျပာဆိုခ်က္ေတြ
ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က တုိင္းျပည္ကို တိုးတက္ေစခ်င္လြန္းလို႔ အရင္
စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကေနၿပီးေတာ့မွ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို
ေဖာ္ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီ။ ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က်
လုပ္ခ်င္လြန္းလို႔ဆိုၿပီး ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။
ႏိုင္ေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီကို ျဖစ္ထြန္းေအာင္ လုပ္ခ်င္တယ္၊
ေ႐ွ႕လည္း ဆက္သြားမယ္၊ မရရေအာင္လည္း လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ သြားေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ
ဒီလို စိတ္ထား႐ွိေနတယ္ဆိုတာ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္ ဒီေလာက္ ေအာက္တန္းက်တဲ့
အေျခအေနမ်ိဳးကို ဘယ္သူက လုပ္မလဲဗ်။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားက လုပ္မလဲဗ်။
စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ဒါေတြကေတာ့ လုပ္ခြင့္ ေျပာခြင့္ ႐ွိတဲ့သူက
ႏိုင္ငံျခားနဲဲ႔ အဆက္သြယ္ ခံခ်င္လို႔ က်ေနာ္တို႔အေပၚမွာ မနာလို၀န္တို
မစၧရိယ ရွိၿပီးေတာ့ မုဒိတာ မပြားႏိုင္လို႔ စသည္အားျဖင့္ လူအၾကည္ညိဳမႈ
ပ်က္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာပဲလို႔ ယူဆပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတုိ႔ေတာ့ ဘ၀င္ျမင့္
အထင္ႀကီးၿပီးေတာ့မွ တဘက္သားကို မုဒိတာ မပြားႏိုင္တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔
လုပ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြက အခုအခ်ိန္ဆို ၿပီးသြားၿပီပဲ။
ခင္ဗ်ားႀကိဳက္သလို စံုစမ္းၾကည့္လိုက္။ နဲနဲေလးမ်ား ေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္မွ
က်ေနာ့္ကို ေျပာခ်င္သလို ေျပာလို႔ရပါတယ္။ မေတြ႕ဘူးဆိုရင္ေရာ သူ ဥပေဒေၾကာင္း
အရ အေရးယူ ခံႏိုင္မလား။ ႀကိဳက္သလို စံုစမ္းေလ။ အခု မိတၳီလာကိစၥ၊
လား႐ိႈးကိစၥ စသျဖင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြ။ ဟိုတုန္းကလည္း ဒီပဲယင္း ကိစၥေတြ
ေျပာခဲ့ၾကတာ ႐ွိတယ္။ အေၾကာင္းမဲ့ေလ။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွမသိဘူး။ က်ေနာ္လည္း
အဲဒီေလာက္ႀကီး အေရးပါတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္ဘာသာ က်ေနာ္ တာ၀န္ ေလးစားတယ္၊
ေပးတဲ့တာ၀န္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တာပဲ။
ကိုယ္လုပ္ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မယ္၊ ကိုယ္ပါတဲ့ပါတီ
ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္မယ္၊ ဒါပဲလုပ္ခဲ့တာပဲ။ အဲဒီလို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္
ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ၿပီးေတာ့မွ၊ ကိုယ့္ဘာသာ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ဟာ ကိုဗ်ာ၊
ကိုယ္လည္း ၀င္ၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးမယ္၊ စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ တာ၀န္က်တယ္၊ အဲဒီလို
ကို္ယ့္အပင္ ကိုယ္စိုက္ၿပီး ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ ဘယ္သူက ဖ်က္မလဲဗ်။
စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။
က်ေနာ္ဆို ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏို၀င္ဘာလတကည္းက နယ္ကို လံုး၀မသြားႏိုင္ဘူး။
ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း မတိုင္ပင္ႏိုင္ဘူး၊ မညႊန္ၾကား ႏိုင္ဘူး။ ဒီလို မေတာ္မတရား
ေျပာတာေတြကေတာ့ သူတို႔ အေျခအျမစ္ မ႐ွိဘဲနဲ႔၊ ခိုင္လံုမႈမ႐ွိပဲနဲ႔
ထည့္ရရင္ၿပီးေရာ၊ နာမည္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ရင္ၿပီးေရာ ဆိုေတာ့ မီဒီယာလည္း
အက်င့္သိကၡာ ေစာင့္ထိန္းသင့္ပါတယ္။ ေတာင္သာကို ႀကိဳက္တဲ့သူ သြားေမး။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာတင္ ေတာင္သာ နယ္သားေတြက ၄ ေသာင္းေလာက္ ႐ွိမယ္။
သြားေမးဗ်ာ။ ဘာမွ အကာအကြယ္လည္း မေပးဘူး၊ အဟန္႔အတားလဲမလုပ္ဘူး၊
ႀကိဳက္တဲ့သူေမးဗ်ာ။ နည္းနည္းေလးေတာင္မွ ေတြ႕ရင္ေျပာဗ်ာ။ ဒါျဖစ္ႏိုင္၏၊
မျဖစ္ႏိုင္၏ ေပါ့ဗ်ာ။
က်ေနာ့္မွာလည္း ကိုယ္ေရး ျပႆနာေတြ႐ွိတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း အသက္အ႐ြယ္ရၿပီ။
ဇနီးကလည္း ကင္ဆာျဖစ္ေနတာ ၄ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနတယ္။ အေျခအေနလည္း
ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီ။ အဲဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး စကားေတြ
ေလွ်ာက္ေျပာေနလို႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ အခုေတာင္ အမ်ိဳးသမီးက ေဆးသြင္းေနတုန္း ခဏ
အခန္းျပင္ ထြက္လာလို႔ စကားေျပာရတာ။
ေမး။
။ စြမ္းအား႐ွင္ေတြနဲ႔ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔က ပတ္သက္ေနတယ္။ လား႐ိႈး၊ မိတၳီလာ
စတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြက အစီစဥ္တက် လုပ္ထားတဲ့ ကိစၥေတြျဖစ္တယ္လို႔ ေရးထားတယ္။
အဲဒီအေပၚမွာေရာ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။
။ ဒါေတြက က်ေနာ့္မွာလည္း တေယာက္မွ မ႐ွိဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း
မဖြဲ႕ေပးခဲ့ဘူးဗ်။ ဟိုေခတ္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လက္ထက္ကလည္း က်ေနာ္မဖြဲ႕ဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးကလည္း မဖြဲ႕ခဲ့ဘူး။ ဖြဲ႕ပိုင္ခြင့္လည္း မ႐ွိဘူး။
က်ေနာ္တို႔က ပါတီလုပ္ေနတာ၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတာဗ်ာ။ အထင္လြဲေစမယ့္
လုပ္ငန္း၊ လူထု အထင္ေသးစရာ လုပ္ငန္း ဘယ္လုပ္မလဲဗ်။ ဒါကို
ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႔ စဥ္းစားရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ လုပ္ေနတာလဲဆိုတာ
အျပင္ေလာကမွာ သိေနၾကတာပဲ။ အဲဒီလုပ္တဲ့သူေတြက အခု မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။
ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ ဦး၀ီရသူ ေထာင္ထဲက ထြက္လာၿပီးမၾကာခင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တဲ့ ပံုေတြနဲ႔ တကြ ေ၀ဖန္ေနၾက တာကိုေရာ ဘယ္လိုယူဆပါသလဲ။
ေျဖ။
။ က်ေနာ္နဲ႔ တခါမွ လက္ဆြဲ မႏႈတ္ဆက္ဖူးဘူးဗ်။ က်ေနာ္ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္
ဦး၀ီရသူကို ေထာင္က် ေနတံုးက မသိဘူး။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ေက်ာက္ဆည္မွာ ဘာသာေရး
ပဋိပကၡေၾကာင့္ ေထာင္က်သြားတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ႐ွိတယ္။ အဲဒီ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔
အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးေတာ့ မသိဘူး၊ လူခ်င္းလည္း
မျမင္ဘူးေပမယ့္ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြ ဆင္းရဲ ဒုကၡ ေရာက္ေနလို႔ဆိုၿပီး
လူမႈေရးအရ အလွဴခံတဲ့အခါမွာ အလွဴေတြ ထည့္ေပးဖူးတယ္။ တခါမွလည္း မေတြ႕ဖူးဘူး။
အခုထိလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ ဦး၀ီရသူက ဘုန္းႀကီး၊ ကိုယ္ကလူဆိုေတာ့
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လို႔လည္း မရပါဘူး။ မစိုးရိမ္ တိုက္သစ္က က်ေနာ္ ကိုးကြယ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းေလ။ သူကလည္း မစိုးရိမ္ တုိက္သစ္ကေလ။ မစိုးရိမ္ တိုက္ခ်ဳပ္ နာယက၊
ဒုတိယ နာယက၊ တတိယ နာယက ဆရာေတာ္ေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆရာေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီကို သြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဦး၀ီရသူ႐ွိတယ္၊ ဦး၀ီရသူက ေတြ႕မယ္ဆိုေတာ့
က်ေနာ္ေတြ႔ ျဖစ္လုိက္ပါတယ္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးက က်ေနာ္နဲ႔အတူ လူ ၂၅ ေယာက္ေလာက္
ပါပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြလည္း အဲဒီအနားမွာ ၀ိုင္းေနတာ ခန္႔မွန္းေခ် ၅၀
ေက်ာ္ေလာက္ ႐ွိမယ္။ သူေျပာတဲ့ စကားနားေထာင္ၿပီး ျပန္ခဲ့ရတာပဲ။ ဦး၀ီရသူလို
ဆရာေတာ္မ်ိဳး က်ေနာ္ေျပာလို႔လည္း နားမေထာင္ပါဘူး။ သူေျပာတာကို က်ေနာ္
“တင္ပါ့ဘုရား” လုပ္ၿပီး ျပန္ခဲ့ရတာပဲ။ ဘာမွလည္း မေျပာခဲ့ရပါဘူး။
ေမး။
။ အဲဒီေဆာင္းပါးမွာ ေရးထားတာက လား႐ိႈးၿမိဳ႕ အၾကမ္းဖက္မႈ မျဖစ္ပြားခင္မွာ
ဦး၀ီရသူက လား႐ိႈးၿမိဳ႕နဲ႔ ကီလိုမီတာ ၅၀ ပဲကြာတဲ့ေနရာမွာ မြတ္စလင္
ဆန္႔က်င္ေရး တရားေတြလည္း ေဟာေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မၾကာဘူး၊
လား႐ိႈ႕ၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္လာတယ္။ ဆက္စပ္မႈေတြ ေရးျပတဲ့ အေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ။
ေျဖ။
။က်ေနာ္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ၁ ခါပဲေတြ႕ဖူးတယ္ဗ်။ ၁ ခါပဲ စကားေျပာတယ္။
အားလံုးမွလည္း မိနစ္ ၂၀၊ မိနစ္ ၂၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာတယ္။ ေနာက္ထပ္
ဆရာေတာ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္လည္း မ႐ွိဘူး။ ဖုန္းလည္း အဆက္အသြယ္ မ႐ွိဘူး။ စကားလည္း
မေျပာဖူးဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔လည္း မရင္းႏွီးဘူး။ မစိုးရိမ္ တိုက္သစ္က နာယကခ်ဳပ္
ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားေတာ့ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယ နာယကခ်ဳပ္
ဆရာေတာ္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ ဦး၀ီရသူနဲ႔လည္း မေတြ႕ခဲ့ဘူး။
သူတရားေဟာတာတို႔၊ ဟိုမွာေရးခဲ့တဲ့အတိုင္း ကီလိုမီတာ ၅၀ တုိ႔ ဘာတို႔ဆိုတာ
က်ေနာ္လည္း မသိဘူးဗ်။ အဲဒါေတြက က်ေနာ္နဲ႔ မဆက္စပ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း
မေ၀ဖန္တတ္ဘူးဗ်။
ေမး။
။ ႏိုင္ငံေရး ကၽြမ္းက်င္ေလ့လာသူေတြက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ အၾကမ္းဖက္
လိုလားသူေတြကို ယဥ္ပါးေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္း မ႐ွိရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ႏိုင္ငံေရး ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းသြားႏိုင္တယ္လို႔ သံုးသပ္ထားတာ ႐ွိတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ
ကိုင္တြယ္ေဆာင္႐ြက္ပံုေတြကို သံုးသပ္ျပေပးပါဦး။
ေျဖ။
။ သူတို႔ကေတာ့ ဇာတ္နာေအာင္ ေရးတဲ့သေဘာပါ။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က တကယ္ေတာ့
က်ေနာ္တို႔ သမၼတပါ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အလြန္ရင္းႏွီးပါတယ္။
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေ႐ွ႕တန္းမွာလည္း တိုက္ေဖာ္တုိက္ဘက္၊
တြဲေဖာ္တြဲဘက္ပါပဲ။ သူက အင္မတန္ ႐ိုးသားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ႀကိဳးလည္း ႀကိဳးစားပါတယ္။ က်န္းမာေရး မေကာင္းတာက လြဲၿပီး က်န္တာ အားလံုး
ေကာင္းပါတယ္။ သူလုပ္တာ ကိုင္တာေတြ အားလံုးကလည္း ေကာင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း
သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ရတာမဟုတ္ဘဲ အဖြဲ႕နဲ႔ ကြပ္ကဲၿပီးေတာ့ ညႊန္ၾကားၿပီး
ေဆာင္႐ြက္ရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြဲအေခ်ာ္ ေလးေတာ့ ႐ွိေကာင္း ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။
ခ်က္ခ်င္း အေရးမယူတာတို႔၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနတယ္တို႔
စသည္အားျဖင့္ ေျပာေနၾကတာ က်ေနာ္လည္း ဖတ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက သမၼတနဲ႔
မဆိုင္ဘူးဗ်။ သမၼတက ေအးေအးေဆးေဆးလည္း ျဖစ္ခ်င္တယ္၊
ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းလည္း ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ဘယ္သူမွ ဘာမွလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။
ဒီမိုကေရစီကို ႐ွင္သန္သထက္ ႐ွင္သန္ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္တယ္။
သူ႔ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြလည္း ခဏ၊ ခဏ မိန္႕ခြန္းမွာ ေျပာၿပီးသားပါ။
ဒါေတြၾကည့္ရင္ကို သိႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေစတနာက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေစတနာပဲ။
သူလုပ္တာက က်ေနာ္တို႔ ပါတီရဲ႕ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ပဲ။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ပဲ။
က်ေနာ္တို႔က သေဘာက်ရမွာေပါ့၊ အေကာင္းျမင္ရမွာေပါ့၊ အားေပးရမွာေပါ့။
က်ေနာ္တို႔ကလည္း လႊတ္ေတာ္ပိုင္းကေန ဒီမိုကေရစီ႐ွင္သန္ေရး၊
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ေရး ေတြကို က်ေနာ္တို႔က တာ၀န္ခံတယ္ေလ။ သူလုပ္တာ
ဒီေန႔အထိ ဘာမွ ေျပာစရာ မ႐ွိပါဘူး။ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ရတာမွာ
အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ အားမရတာ ႐ွိေကာင္း႐ွိမွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔က အတြင္းက်က်
နားလည္ေနေတာ့ ဒီေလာက္ကေလးရရ ဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ တာေပါ့။ နားလည္
ေပးႏိုင္တာေပါ့ေလ။
ေမး။
။ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈေတြ မျဖစ္ခင္မွာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာက အစ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑ကို
ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ အသံေတြက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားလာရတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံု
အေျခခံဥပေဒကိုလည္း ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေရးအတြက္ ေကာ္မတီ ေတာင္ ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္လာတယ္ဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႕က တပ္မေတာ္က
အာဏာသိမ္းမႈ မဟုတ္တာေတာင္မွ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အခန္းက႑ကို ျမႇင့္တင္ဖို႔
ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေ၀ဖန္ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း ႐ွိတာနဲ႔
ပတ္သက္လို႔ေကာ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ။
။ ဒါကေတာ့ဗ်ာ၊ ခ်ိန္ၾကည့္ပါ။ တပ္မေတာ္က လံုး၀ကို ျပန္လည္ရယူလိုစိတ္
မ႐ွိဘူးဗ်။ ဒီ အနိဌာ႐ံု၊ အားနည္းခ်က္ သေဘာေတြကို သိပါတယ္။ တႀကိမ္က
ႏွစ္ႀကိမ္လုပ္ရင္၊ အာဏာ ျပန္ယူခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီထက္မိုက္တာ ဘယ္ရွိမလဲ။
အေျခအေနက ျဖစ္ေနေတာင္မွ မယူသင့္ဘူး။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ကူညီသင့္တယ္၊
ကူညီေပးရမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္ သြားမယ့္ ဒီမိုကေရစီခရီးစဥ္
ေအာင္ျမင္ေအာင္ ကူညီသင့္တယ္။ အဲဒီအယူအဆနဲ႔ပဲ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က
ကူညီေနတယ္ လို႔ က်ေနာ္သံုးသပ္ပါတယ္။ အခုေခတ္ လူငယ္ေတြက က်ေနာ္တို႔ထက္
ဉာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြး ျမင့္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ကလည္း ဒီလိုအာဏာ ျပန္ရယူဖို႔ဆိုတာ
က်ေနာ္ထင္တယ္၊ အိပ္မက္ေတာင္မက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကူညီဖို႔ေလာက္ပဲ သေဘာ ရွိပါ
လိမ့္မယ္။ ကူညီတာကိုမွ ပိုမို ဆိုး၀ါးေစခ်င္တဲ့ သူေတြက စစ္တပ္ ကူညီလို႔
မေအာင္ျမင္ဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ သံုးသပ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ ဒီဟာနဲ႔
ပတ္သက္တာေတြက က်ယ္လည္း က်ယ္ျပန္႔ ပါတယ္ဗ်ာ။
ဧရာ၀တီ မွ တိုက္႐ုိက္ကူးယူတင္ျပပါသည္။
