အခုလပိုင္း ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ျမန္မာျပည္သူေတြ အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကလို႔ ေခတၱရပ္ဆိုင္းထားရတဲ့ ျမစ္ဆံုဆည္ တည္ေဆာက္ေရးကို တ႐ုတ္ျပည္က စကားေခၚၿပီး ျပန္စဖို႔ တာစူေနျပန္ၿပီ။ သံလြင္ျမစ္ေပၚမွာလည္း မိုင္းတုံေရအားလွ်ပ္စစ္ဆည္ (ယခင္တာဆန္းေရကာတာ) အပါအဝင္ ဆည္ေတြအမ်ားႀကီး ေဆာက္မယ့္ စီမံကိန္းေတြကို ရွမ္းျပည္သူေတြ၊ ကရင္၊ ကယားေဒသခံေတြက ဆန္႔က်င္ေနပါလွ်က္နဲ႔ လက္ရွိအစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္က မသိခ်င္ေယာင္၊ မၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတယ္ေလ။
ျမစ္ေတြကိုတားၿပီး ဆည္ေတြေဆာက္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္တဲ့နည္းဟာ ရမယ့္အက်ိဳးအျမတ္ထက္ ေဂဟစနစ္ကို ပ်က္စီးမႈကစလို႔ ရွားပါးမ်ိဳးစိတ္ သက္ရွိဇီဝေတြ မ်ိဳးတုံးမယ့္အေရး၊ ေဒသခံေတြရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းဘဝ ထိခိုက္မႈ၊ ေရွးအေမြအႏွစ္ေဟာင္းေတြ ဆံုးပါးရမယ့္အေရး စတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြ တသီတသန္းႀကီးမို႔ တျခားေရြးစရာလမ္း မရွိေတာ့မွ စဥ္းစားရမွာပါ။
MKC Photo 1
ဒီႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ လူကုန္ကူးမႈ (Human Trafficking) ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ တကမာၻလံုးမွာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားလာရတယ္။ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ နိမ့္က်က်န္ရစ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြက အားကိုးရာမဲ့ လူသားေတြကို အလုပ္အကိုင္အတြက္ အေၾကာင္းျပ၊ မသိနားမလည္မႈအေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လိမ္ညာလွည့္ဖ်ားလို႔ျဖစ္ေစ ခ်မ္းသာတဲ့ႏုိင္ငံေတြဆီ အခေၾကးေငြယူၿပီး ေရာင္းစားၾကတာေၾကာင့္ လူကုန္ကူးတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးအသစ္ ေပၚလာရတာ မဟုတ္လား။
တိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ႀကီးပြားေအာင္ မအုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္း နိမ့္က်ၿပီး စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေတြနဲ႔ မျပည့္စံုတဲ့သူေတြ အႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္လုပ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ အလုပ္အကိုင္ေတြရွားပါး၊ စီးပြားေရးနဲ ့ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးအတြက္ အဆင္မေျပၾကေတာ့ ဆင္းရဲသားျပည္သူေတြဟာ ဘ၀ထြက္ေပါက္ရွာရင္း သူမ်ားဆီ ကၽြန္ခံရ၊ အလိုမတူဘဲ လိင္အလုပ္သမားေတြ ျဖစ္ၾကရ စတဲ့ အျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႔ ႀကံဳလို႔ အခန္႔မသင့္ရင္ အသက္ေတာင္ ကုန္ၾကရတာမဟုတ္လား။
အဲ့ဒီလိုပါပဲ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ အလိုမတူဘဲ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြကို ဆည္ဖို႔ ျဖတ္တားၿပီး ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္ ေရာင္းစားတာကို ျမစ္ကုန္ကူးတဲ့ ရာဇဝတ္မႈ (River Trafficking) လို႔ နာမည္တပ္ခ်င္တယ္။ ျမစ္ကုန္ကူးခံရတဲ့ ျမစ္ဟာ ျမစ္ေကာျမစ္ကန္းႀကီးျဖစ္ၿပီး လူလုပ္ကပ္ေဘးေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္၊ ဒုကၡေရာက္သြားႏုိင္တယ္ေလ။
တကယ္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္ဖို႔ဆိုတာ ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္ရဲ႕ အ႐ိုင္းပန္းနဲ႔တူတဲ့ သံလြင္ျမစ္နဲ႔ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတို႔သမီး ဧရာဝတီတို႔ကို အပ်ိဳရည္ဖ်က္စရာမလိုဘဲ ထုတ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေလအားလွ်ပ္စစ္ (Wind power)၊ ေနေရာင္ျခည္ စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Solar power)၊ အဏုျမဴစြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Nuclear power)၊ ေလာင္စာဆီ စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Oil fired steam turbine)၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Gas turbine)၊ အမႈိက္မီး႐ႈိ႕စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Waste-to-energy plant)၊ ေက်ာက္မီးေသြး စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Charcoal steam turbine)၊ ပင္လယ္ေရ ဒီလႈိင္းစြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Tidal stream & wave power generator)၊ ေျမအပူအားသံုးလွ်ပ္စစ္ (Geothermal steam turbine) စသည္ျဖင့္ရွိပါတယ္။
ေရအားလွ်ပ္စစ္ (Hydro power) နဲ ့ေက်ာက္မီးေသြးစြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Charcoal steam turbine)၊ ေလာင္စာစြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Oil fired steam turbine) ထုတ္လုပ္မႈေတြဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္မႈအမ်ားဆံုး ေပးတာမို႔ တျခားေရြးစရာလမ္း မရွိေတာ့မွ ေရြးသင့္ပါတယ္။ အဏုျမဴစြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Nuclear power) ကလည္း သိၾကတဲ့အတိုင္း အႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။
လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္မ်ားႏွင့္ ကမာၻႀကီးရဲ႕ ည႐ႈခင္း
ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို တိုင္းတာတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား သံုးစြဲမႈပမာဏလည္း တခ်က္အပါအဝင္ျဖစ္တယ္။ အာရွရဲ႕က်ားတေကာင္ျဖစ္တဲ့ စင္ကာပူရဲ႕ လွ်ပ္စစ္အားသံုးစြဲမႈ ပမာဏဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕လွ်ပ္စစ္အားသံုးစြဲမႈ ပမာဏထက္ ၆ ဆခြဲေက်ာ္ ၇ ဆေလာက္ ပုိမ်ားတယ္။ ကမာၻ႔ေျမပံုမွာ အစက္အေျပာက္ ဇီးရြက္ေလာက္သာရွိတဲ့ စင္ကာပူရဲ႕ လွ်ပ္စစ္အားသံုးစြဲမႈဟာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ ၄၇,၁၇၉ ဒသမ ၈ ဂစ္ဂါဝသ္နာရီ (gigawatt hours) ထိ႐ွိပါတယ္။
သူတို႔ဆီက အထပ္ရာဂဏန္းရွိတဲ့ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးတလံုးမွာ သံုးစြဲရတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပမာဏဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕သံုးတဲ့ လွ်ပ္စစ္ပမာဏထက္ ပုိမ်ားတယ္။ ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေတြကို စင္ကာပူႏုိင္ငံဟာ ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ ထုတ္ယူေနသလဲဆိုတာ ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္။
ဧရိယာအက်ယ္အားျဖင့္ ၇၁၈ ဒသမ ၃ စတုရန္းကီလိုမီတာသာရွိတဲ့ စင္ကာပူဟာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္ယူႏုိင္တဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းေတြ မရွိသလို မလကၠာေရလက္ၾကားမွာ တည္ရွိလို႔ ပင္လယ္လႈိင္းတံပိုးလည္း မႀကီးပါဘူး။ ႏုိင္ငံေလးက ေသးလြန္းလို႔ ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္နဲ႔ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္ဖို႔လည္း မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ေလအားလွ်ပ္စစ္ ထုတ္ေလာက္ေအာင္လည္း အေျခအေန မရွိပါဘူး။ ေရြးစရာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိတာမို႔ စင္ကာပူဟာ ေအာက္ပါ အဓိကနည္းလမ္းေတြနဲ႔ပဲ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ ထုတ္ယူသံုးစြဲၾကတယ္။
၁။ ေလာင္စာဆီစြမ္းအင္သံုး လွ်ပ္စစ္ (Oil fired steam turbine)
၂။ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Gas turbine)
၃။ အမႈိက္မီး႐ႈိ႕စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Waste-to-energy plant)
၄။ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္သံုးလွ်ပ္စစ္ (Solar power) စသည္တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဧရိယာအက်ယ္အားျဖင့္ ၆၇၆,၅၇၈ စတုရန္းကီလိုမီတာရွိၿပီး စင္ကာပူထက္
အဆေပါင္း ၉၄၂ ဆနီးပါးႀကီးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္ဖို႔
ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕
အသည္းႏွလံုးနဲ႔တူတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္နဲ ့ လက္၀ဲလက္႐ုံးနဲ႔တူတဲ့ သံလြင္ျမစ္ကို
ေကာေအာင္၊ ကန္းေအာင္လုပ္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္ ေရာင္းစားစရာ
လံုး၀မလိုပါဘူး။ ေက်ာက္မီးေသြးအားနဲ ့ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ေလထု
အလြန္ညစ္ညမ္းေစၿပီးမွလည္း လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ ထုတ္ေရာင္းစားစရာ မလိုပါဘူး။
အရွည္ ၃၀၀၀ ကီလိုမီတာနီးပါးရွိတဲ့ ျမန္မာ့ကမ္း႐ုိးတန္းတေလွ်ာက္မွာ
ပင္လယ္ဒီေရလႈိင္းအားနဲ ့ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္ႏုိင္ေျခေတြလည္း ေလ့လာသင့္တယ္။
ေလအားလွ်ပ္စစ္၊ ေနေရာင္ျခည္သံုးလွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေျခေတြ တိတိက်က်
ဆန္းစစ္သင့္တယ္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာ ဒီေလာက္ ေရနံနဲ ့သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ေတြ
ထြက္ေနတာ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ စင္ကာပူႏုိင္ငံလို ေလာင္စာဆီစြမ္းအင္၊
ဓာတ္ေငြ႔စြမ္းအင္နဲ႔ လွ်ပ္စစ္ထုတ္တာေတြကို လက္ရွိထုတ္ေနတာထက္ပိုၿပီး
ထုတ္ယူတာမ်ိဳး စဥ္းစားသင့္တယ္။
အခုျဖစ္ေနတာက တိုင္းျပည္ေကာင္းစားဖို႔ လွ်ပ္စစ္ေတြ ထုတ္ေရာင္းခ်င္တဲ့
ေစတနာထက္ သူတို႔ အာဏာရွင္သန္ေရးအတြက္ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံဆီမွာ
ဧရာ၀တီနဲ႔ သံလြင္ကို ထိုးအပ္ၿပီး ျမစ္ကုန္ကူးခဲ့လို ့ထြက္လာတဲ့
ရလဒ္ဆိုးက်ိဳးႀကီးတခုပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ႂကြယ္၀လွတဲ့ သယံဇာတ
အရင္းအျမစ္ေတြက ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ မၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ မဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကုိ
ျဖစ္ေနေစတဲ့သေဘာမ်ိဳး သယံဇာတက်ိန္စာလုိ႔ေတာင္ တခ်ိဳ႕က ဆိုၾကတယ္။ ဒီအယူအဆကို
လက္မခံသင့္ပါဘူး။ မိမိညံ့ဖ်င္းတာ၊ မမွန္ကန္တဲ့သူေတြ
အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေနတာကို မဖယ္ရွားႏုိင္တာ၊ မစီမံတတ္တာကို ဖံုးကြယ္ၿပီး
သက္မဲ့သယံဇာတေတြအေပၚ အျပစ္ပံုခ်ရာ ေရာက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္နဲ႔
ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ မဆလ ေခတ္ဦးထိ ဆီေရခ်ိဳး၊ ေဆး႐ုိးမီးလႈံ၊
စပါးေတာင္လိုပံုခဲ့တာ၊ သယံဇာတေတြ ႂကြယ္၀တာ တခုတည္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။
ထမင္းေရေခ်ာင္းစီး၊ ေမာင္းတီးလႉႏုိင္ခဲ့တာဟာလည္း သယံဇာတေတြ
ေရာင္းစားခဲ့တာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္ဆူးစို႔၊ ကေလးလက္တို႔၊ ေခြးအို႔အို႔
ဆိုတဲ့စကား တြင္ရေလာက္ေအာင္ ရြာလံုးကၽြတ္ မီးခိုးတိတ္ေကၽြးႏုိင္၊
လႉဒါန္းႏုိင္တာဟာ သယံဇာတေတြ ရွိခဲ့တာ တခုတည္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး။
တိုင္းျပည္ကို က႑ေပါင္းစံုမွာ တအိအိ ယိုယြင္းနိမ့္က်ၿပီး ဖြတ္ေက်ာျပာစု
ဆင္းရထုႀကီး တက္ေစခဲ့ျခင္းရဲ႕ အရင္းခံအေၾကာင္းတရားဟာ တိုင္းျပည္အေရးကို
ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းခဲ့ၾကလို႔ပါ။ ဗိုလ္က်စိုးမိုးလိုစိတ္ေတြနဲ
့အၾကမ္းဖက္ခဲ့ၾက၊ လက္နက္နဲ႔ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ပါ။ ဒီေတာ့
ျပည္တြင္းစစ္မီး အရွိန္ရသထက္ရလာ၊ ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္၊ ႏုိင္ငံရဲ႕
အိမ္ဦးခန္းမွာ စစ္ဂ်ပိုး လူ႔ဂ်ပိုးေတြ ေနရာယူခြင့္ ေပၚခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။
အဲ့ဒီကေန သြက္သြက္ခါေအာင္ မွားယြင္းတဲ့ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္
ဆုိရွယ္လစ္ဆိုတာႀကီးတို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ကို လႈိက္စားဖ်က္ဆီးဖို႔
တေစၦတေကာင္လို အရိပ္မုိးခဲ့တာ မဟုတ္လား။ လူမမွန္ စနစ္မမွန္ေတ့ာ
စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အမွားကုေဋကုဋာနဲ႔ ဆိုေတာ့ အယိုအဖိတ္ေတြက မ်ားရတဲ့အထဲ
စာရိတၱေတြပါယိုင္ရြဲ႕လာေတာ့ ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုး တိုင္းျပည္စာရင္းထဲ ၀င္သြားတာ
မဆန္းဘူး မဟုတ္လား။
လူမွန္ေနရာမွန္ရွိၿပီး ေတာ္တည့္ေျဖာင့္မတ္သူေတြနဲ႔
မွန္ကန္တဲ့စနစ္ရွိရင္၊ မွန္ကန္တဲ့ စီမံခန္႔ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ
တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတေတြကို အယိုအဖိတ္နည္း္နည္းနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္
အသံုးခ်ႏုိင္ေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ လံုေလာက္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ ရွိၿပီးသားပါ။
ေနာက္ဆံုး သဘာ၀ သယံဇာတေတြ လံုး၀မရွိဦးေတာ့ တိုးတက္ခ်မ္းသာေအာင္
စီမံခန္႔ခြဲႏုိင္ပါတယ္။
လူမွန္ေနရာမွန္ရွိဖို႔ ေတာ္တည့္ေျဖာင့္မတ္သူေတြနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့စနစ္
ရွိလာဖို႔အတြက္ စစ္ကၽြန္ျပဳထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို
ဖ်က္သိမ္းႏုိင္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပင္ဆင္ႏုိင္ဖို႔အေရးမွာ
ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ဘယ္ေလာက္ပါ၀င္ ကူတြန္းႏုိင္မလဲဆိုတာဟာ
တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာ အဆိုးအေကာင္းကို ဆံုးျဖတ္သြားမယ္လို႔ပဲ
ေျပာခ်င္ပါတယ္။
သယံဇာတေတြ ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္
ခ်မ္းသာႂကြယ္၀တဲ့ သူေဌး သူႂကြယ္ တြင္း႐ုိးတြင္းစား မိသားစုႀကီးေတြကေန
အသည္သား ဆင္းရဲသား နင္းျပားမိသားစုအထိ လူကို လူလိုမျမင္တဲ့ စ႐ုိက္ဆိုးနဲ႔
ဗိုလ္က်စီးပိုးတဲ့ အထံုဓေလ့ႀကီးမားတဲ့ အာဏာရွင္၊ အိမ္ေထာင္စု အႀကီးအကဲ
လူပုဂၢိဳလ္ေတြ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ တိုင္းႏုိင္ငံ၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း
မိသားစုေတြဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ၿငိမ္းခ်မ္းလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ့္အမိန္႔နာခံသူ၊ သစၥာရွိသူေတြသာ မ်က္နွာသာေပးေျမႇာက္စားတတ္၊
ေနရာမွန္ လူမွန္မရွိဘဲ ထင္သလိုဆံုးျဖတ္၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဘိုးမထားတတ္တဲ့
လူ႔အဖြဲ႔စည္းတိုင္းမွာ မတရားမႈနဲ႔ အနိ႒ာ႐ုံေတြဟာ ထမင္းစားေရေသာက္ကိစၥလို
လြယ္လင့္တကူ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္က်စီးပိုးတတ္တဲ့ အာဏာရွင္ဓေလ့ကို
က်ေနာ္တုိ႔တိုင္းျပည္မွာ အျမစ္ကေန ဆြဲႏုတ္ တူးထုတ္ပစ္မွသာ
ဗမာျပည္မွာျဖစ္ေပၚခဲ့၊ ျဖစ္ေပၚစဲ လူမႈအနိ႒ာ႐ုံေတြရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားစုဟာ
ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသတ္ရရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အမွန္တကယ္ မလိုအပ္ဘဲ
ဆိုးက်ိဳးေတြသာ ယူေဆာင္လာတဲ့ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္
ျမစ္ကုန္ကူးမႈ စီမံကိန္းႀကီးေတြကို အႂကြင္းမဲ့ ဖ်က္သိမ္းႏုိင္တဲ့အထိ
ျမန္မာႏုိင္ငံသားတိုင္း ဝိုင္းၾက သိုင္းၾကဖို႔၊ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕သတို႔သမီး
ျမစ္မင္းဧရာ၀တီနဲ႔ ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္ရဲ႕ အ႐ိုင္းပန္း ျမစ္သံလြင္
မႏြမ္းရေလေအာင္ အခ်ိန္မီကယ္တင္ၾကဖို႔ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။
မင္းေကာင္းခ်စ္
Source: International Energy Agency (IEA Statistics © OECD/IEA,
http://www.iea.org/stats/index.asp), Singapore Department of Statistics
www.singstat.gov.sg/docs/default-source/default…and…/sif2015.pdf
DVB
