”ဒီပဋိပကၡ ျဖစ္တာေတြကို ႀကီးတဲ့အမႈငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပလပ္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ဆိုၿပီး အစိုးရဆိုတာကို လူေတြက တင္ေျမႇာက္ခဲ့တယ္။ တင္ေျမႇာက္ တုန္းကေတာ့ လူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်ေတာ့ လူ႔အထက္ ေရာက္ သထက္ေရာက္ၿပီး လူေတြအထဲက ေပၚခဲ့တဲ့ အစိုးရဟာ မိုးက်ေရႊကိုယ္ ဘ၀သို႔ ေရာက္သြားတယ္ . . .”” ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ သတင္းေထာက္ဘ၀ အေတြ႔အႀကံဳ)
ဘာလင္တံတုိင္းလို႔ဆိုရင္ နဂိုက ဂ်ာမနီ ႏုိင္ငံႀကီးကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲထားတဲ့ ကြန္ကရစ္ျပားႀကီးေတြကို ေျပးျမင္ မိမွာပါ။ အေရွ႕ဂ်ာမနီနဲ႔ အေနာက္~ ဂ်ာမနီကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲၿပီး တစ္ဖက္တစ္ျခမ္းစီမွာ တိုးတက္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္ မွာ ေနထိုင္ရသူနဲ႔ တစ္ဖက္မွာေတာ့ မတိုးတက္မႈေတြကို ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဂ်ာမနီျပည္ သူေတြ ျပန္ေပါင္းစည္းလို႔ ဘာလင္တံတိုင္းလည္း ေျမခခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကဆုိရင္ ဘာလင္ တံတိုင္းနဲ႔ ဂလိုဘယ္ လိုက္ေဇးရွင္း (ကမၻာ့ရြာ)ကိုေတာင္ ခ်ိတ္ဆက္လို႔ ေျပာသူကေျပာ၊ ေရးသူကေရးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာ တာ တစ္ခုကေတာ့ ျပည္သူ႔အလိုက် ဘာလင္တံတိုင္းႀကီး ၿပိဳလဲလို႔ ဂ်ာမနီ ဟာလည္း တစုတစည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေဟာ အခုလာျပန္ပါၿပီ။ ဘာလင္တံတိုင္းမွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ကြန္ကရစ္ ျပားႀကီးေတြေပၚမွာ ကမၻာအရပ္ရပ္က အၾကမ္းမဖက္လမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးခဲ့၊ က်င့္သံုးဆဲ ျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ငါးဦးရဲ႕ ပံုေတြကို ေရးဆြဲၿပီး ဂုဏ္ျပဳသတဲ့။ ဂုဏ္ျပဳ ခံရတဲ့သူေတြကေတာ့မွာ လက္၀ဲ၀ါဒကေန လက္ယာ၀ါဒကို ဂ်ာမန္ႏုိင္ငံေရး သမားႀကီး ၀ီလီဘရန္႔ Willy Brandt၊ တိဗက္ ဒလုိင္းလားမား၊ အိႏၵိယ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဦးေဆာင္ခဲ့သူ မဟတၱမဂႏၵီ၊ ေတာင္အာဖရိကရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွင္ႀကီးလို႔ တင္စားခံရတဲ့ နယ္လ္ဆင္ မင္ဒဲလားနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ပါ။
ဘာလင္တံတိုင္းအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ကြန္ကရစ္ျပားႀကီးေတြေပၚမွာ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြနဲ႔ ပန္းခ်ီပံုေတြ၊ စာတန္းေတြကို ေရးထိုး ထားေပမယ့္လည္း ထူးထူးျခားျခား လူပုဂၢိဳလ္ ငါးဦးရဲ႕ ပံုေတြကိုပဲ ထည့္သြင္းေရးဆြဲ ဂုဏ္ျပဳထားတာပါ။ ဒီကြန္ကရစ္ျပားေတြ ကို ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီတစ္ခုက ၀ယ္ယူၿပီး အခုလို ျပဳလုပ္ ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ့ေဒသ အသီးသီးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အၾကမ္းဖက္ လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္၊ ၿငိမ္းေအးတဲ့ လမ္းစဥ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့၊ လုပ္ေဆာင္ဆဲပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ပါ တယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အဲဒီဘာလင္တံတိုင္း ေက်ာက္ျပားေတြဆုိတာ ခြဲျခား ခံထားရျခင္းရဲ႕သေကၤတ အမွတ္အသားတစ္ခု၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ညီညြတ္ျခင္းနဲ႔ ေပါင္းစည္းျခင္း အခ်ိန္မွာ စြန္႔ပစ္ ခံရတဲ့ ပစၥည္း တစ္ခုပါ။ အခုေတာ့ ဒီစြန္႔ပစ္ခံ အရာေတြရဲ႕အေပၚမွာ အၾကမ္းမဖက္ျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္းတို႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေရးဆြဲ ခံရေနရသလို ဒီလမ္းစဥ္ကို တစိုက္မတ္မတ္ က်င့္သံုးခဲ့သူ၊ က်င့္သံုးေနဆဲ သူေတြရဲ႕ ႐ုပ္ပံုေတြဟာ ခမ္းနားထည္၀ါစြာ ရွိေနပါၿပီ။
ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဗယ္လ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အခုလိုမ်ဳိး ဂုဏ္ျပဳခံရတာ ျမင္ေတာ့ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔““ဒါမွတို႔ဗမာ””ကြလို႔ စိတ္ထဲမွာ ႀကံဳး၀ါးမိတယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ပါတီတစ္္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ားက လူထုေခါင္းေဆာင္လို႔ အမည္တပ္ ဂုဏ္ယူ ေျပာဆို ခံေနရသူတစ္ဦးကို အခုလို ဂုဏ္ျပဳတာဟာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ လက္ခေမာင္းခတ္ ဂုဏ္ယူရမယ့္ ကိစၥပါ။
အခုလိုမ်ဳိး ကန႔္သတ္ျခင္း သေကၤတ ဘာလင္တံတုိင္းေပၚ မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ ႐ုပ္ပံုေရးဆြဲခံရတာ ဒုတိယအႀကိမ္ပါ။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တုန္း အတြင္းမွာ ပထမအႀကိမ္ေရးဆြဲ ခံရတာကေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေရးဆြဲခံရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ မတူပါဘူး။ ေရးဆြဲခံရတဲ့ အေၾကာင္းအရာက Dictator’s Wall တဲ့။ Dictator ဆိုတာ ျမန္မာလိုဆို အာဏာရွင္လို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔အတူ ေဖာ္ျပ ခံရတဲ့သူေတြက အီရန္သမၼတ မာမြတ္ အာမက္ဒီေနဂ်က္၊ ေျမာက္ကိုရီးယားေခါင္းေဆာင္ ကင္ဂ်ဳံအီ၊ လစ္ဗ်ား ေခါင္းေဆာင္ ကဒါဖီ၊ ဇင္ဘာေဘြ သမၼတ ေရာဘတ္မူဂါဘီ၊ ဆူဒန္သမၼတ Omar Al-bashir၊ ဆီးရီးယားသမၼတ ဘက္ရွာအယ္လ္ အာဆတ္စတဲ့ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔တြဲၿပီး ေဖာ္ျပထားတာပါ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို ဘာရည္ရြယ္ ခ်က္နဲ႔ အာဏာရွင္စာရင္းမွာ ထည့္သြင္းထားတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ႐ုပ္ပံုေဖာ္ညႊန္းတဲ့ သူေတြပဲ သိႏုိင္မွာပါ။
ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ အရပ္၀တ္လဲ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို အာဏာရွင္စာရင္းမွာ ထည့္သြင္း ေရးဆြဲခဲ့တာကေတာ့ အမွန္တကယ္ပါ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေတြးမိတာက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အစုိးရ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေခၚရမယ့္ သူႏွစ္ဦးဟာ စည္းျခားျခင္း သေကၤတ ဘာလင္ တံတုိင္းေပၚမွာ မတူညီတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႏွစ္ခု နဲ႔ ေဖာ္ျပခံရတာဟာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာက အႏုပညာရွင္ ေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ေဖာ္ျပလိုက္တယ္ ဆုိတာပါ။ တစ္ေယာက္က အာဏာရွင္၊ တစ္ေယာက္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမား။ မတူညီမႈေတြနဲ႔ တြဲစပ္ခံထားရတဲ့ အႏုပညာ တစ္ရပ္ကို ေဖာ္ညႊန္း ထားသလိုပါပဲ။
ေတြးမိတာေလးတစ္ခုကို ထပ္ၿပီး ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ။
ျပည္ပက အႏုပညာရွင္ေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား၊ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကုိ အာဏာရွင္လို႔ ေျပာေန၊ ပံုေတြေရးဆြဲ ေဖာ္ညႊန္းေနတဲ့ အေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြကေကာ အဲဒီအတိုင္း ျမင္ၾကသလား၊ ဘယ္လိုျမင္ၾကသလဲ ဆုိတာက ေတြးေတာ ရေတာ့မွာပါ။ အဘက္ဘက္က က်ပ္တည္းမႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကိုျဖစ္သလို ႐ုန္းကန္ေနရလို႔ ေတြးေတာ ခ်ိန္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးလို႔၊ မရွိလို႔မ်ား မေတြးေတာမိၾကတာလား။
ဒါဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ စာဖတ္သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေလးကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေျဖဆိုရင္း စဥ္းစားၾကရေအာင္။ အခ်ိန္ရတယ္ ဆုိရင္ေပါ့။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို ႏုိင္ငံ့ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ လက္ခံသလား။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အေျဖက ႏွစ္ခု ထြက္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒအရေတာ့ လက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူထုက တင္ေျမႇာက္တဲ့ သမၼတ အျဖစ္ေတာ့ လက္မခံႏုိင္ဘူး။
ဒါဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေကာ အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္ကို ကိုင္စြဲထားသူအျဖစ္ လက္ခံသလား။ လက္ခံပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရၿပီး စစ္အစုိးရက အာဏာ မလႊဲေပးတဲ့အေပၚ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႕ဖို႔ တိုက္တြန္းမႈေတြ ရွိေပမယ့္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းခ်င္လုိ႔ အတိုက္အခံေတြၾကား အကြဲအၿပဲေတြ ျဖစ္ကုန္ ဖူးပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ခံရေပမယ့္ စစ္တပ္ကို မမုန္းပါဘူး၊ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးေရး လုပ္ပါ့ရေစလို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့သူပါ။
ဒါဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလိုရွိတဲ့ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အစိုးရဆုိတာက ဘယ္လုိမ်ဳိးလဲ။ ထပ္ၿပီး စဥ္းစား ရေအာင္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို ျပန္ကိုးကားခ်င္ပါတယ္။
““ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ဟုတ္တာ မွန္တာဆိုရင္ ေျပာရဲရမယ္။ ၫႊန္ျပရဲ ရမယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဟာ ေခါင္းေရွာင္ မျဖစ္ေစရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူတိုင္းအႀကိဳက္ကို လိုက္ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူထု အက်ိဳးရွိေၾကာင္းဆိုရင္ ေျပာမွာပဲ၊ လုပ္မွာပဲ”” (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း – ၂၁-၃-၄၇ ေန႔က စစ္ကိုင္းတြင္ ေဟာေျပာခ်က္မွ)
ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စကားတစ္ခုကိုလည္း ထပ္ၿပီး ကိုးကားပါရေစ။
““အစိုးရဆိုတဲ့ သေဘာတရားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေရွးတ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ေခါမ၊ ေရာမ ေခတ္ကစၿပီး ယေန႔အထိ။ သေဘာအမ်ိဳးမ်ဳိးပဲ ေပၚခဲ့ တယ္။ ယခုေခတ္မွာေတာ့ ကားလ္မတ္ဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ကစတဲ့ မာက္စ္၀ါဒ သေဘာ တရားဟာ တျဖည္းျဖည္း ေခတ္စားလာတယ္။ အဲဒီ၀ါဒဟာလည္း အဆံုးစြန္ဆံုးတရား မဟုတ္ေသးဘူး။ ရွာတုန္း၊ ေဖြတုန္း၊ တိုးတက္တုန္းပဲ။ အဲဒီလို သေဘာအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆိုေပမယ့္ ႏိုုင္ငံေရးဟာ စီးပြားေရး အုတ္ျမစ္ေပၚမွာ တည္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းေတာ့ပါဘူး။
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ လူဟာ စားရမယ္၊ ၀တ္ရမယ္၊ ေနရမယ္။ အဲဒီအစား အ၀တ္၊ အေနအထိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူရဲ႕ ၀တၳဳပစၥည္း အသံုးအေဆာင္ေတြကို ရွာႀကံတဲ့ အခါက်ေတာ့ လူ႔ပစၥည္းလုပ္ငန္း စနစ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ အဲဒီပစၥည္း လုပ္ငန္းစနစ္ေတြ ေပၚလာတဲ့အခါ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းမႈ စနစ္ဟာ ေပၚလာတယ္။ လူတန္းစား ျခားနားလာၾကတယ္။ အဲဒီလိုျခားနား လာၾကရာက အက်ိဳးခ်င္း ကြဲျပားၿပီး ပဋိပကၡ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒီပဋိပကၡ ျဖစ္တာေတြကို ႀကီးတဲ့အမႈငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပလပ္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ဆိုၿပီး အစိုးရဆိုတာကို လူေတြက တင္ေျမႇာက္ခဲ့တယ္။
တင္ေျမႇာက္တုန္းကေတာ့ လူေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္က်ေတာ့ လူ႔အထက္ ေရာက္သထက္ ေရာက္ၿပီး လူေတြအထဲက ေပၚခဲ့တဲ့ အစိုးရဟာ မိုးက်ေရႊကိုယ္ ဘ၀သို႔ ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီကစၿပီး အစိုးရဆိုတာ လူေတြက အာဏာအပ္လို႔ ျဖစ္လာတာပါကလား ဆိုတဲ့သေဘာဟာ လံုးလံုးေပ်ာက္သြားတာပဲ။ အဲ ရွင္ဘုရင္ စနစ္လုိ သားစဥ္ေျမးဆက္ခံတဲ့ အစိုးရမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘာေျပာစရာ ရွိေတာ့မလဲ”” (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (၂၀-၅-၄၇ ေန႔က က်င္းပခဲ့သည့္ ပဏာမညီလာခံတြင္ မိန္႔ႁမြက္ခဲ့သည့္ ညီလာခံမိန္႔ခြန္းမွ)
ကဲ . . .ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာခဲ့သလို ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး ဦးေဆာင္တဲ့၊ ျပည္သူက ယံုယံု ၾကည္ၾကည္ ေလးေလးစားစား အားကိုးတႀကီး တင္ေျမႇာက္ခြင့္ရတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕မ်ဳိးသာ ရခဲ့မယ္ဆုိရင္ျဖင့္ အတိတ္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာျပည္မ်ဳိး ျပန္လည္ရရွိမွာ မလြဲဧကန္ပါပဲ။
ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္သတင္းဌာန
ေဒါင္းမာန္ဟုန္- မွ
