 |
| ဆႏၵျပ ေရႊလုပ္သားမ်ား ေနျပည္ေတာ္ကို ခ်ီတက္ခဲ့စဥ္က ေတြ ့ရပုံ |
ေမလဆန္းတြင္ တပိုင္တႏိုင္ ေရႊတူးခြင့္ကို ကုမၸဏီက ပိတ္လိုက္၍ ေရႊလုပ္သားမ်ားက ေနျပည္ေတာ္ထိ ဆႏၵျပရန္ ခ်ီတက္စဥ္ ခရီးတေထာက္အေရာက္ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ကုမၸဏီက ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ရန္ သေဘာတူခဲ့ေသာ္ လည္း အလုပ္သမားမ်ား ေရႊတြင္းသို႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွ စ၍ ယာဥ္မ်ားအား ေတာင္ေပၚ တက္ခြင့္ ပိတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
“ျပန္လုပ္ဖို႔ ဆိုတာက အလုပ္သမားတို႔၊ စက္ကိရိယာတို႔၊ ဆီတို႔၊ ရိုက္ျပား ဇကာတို႔ ဒါေတြ လိုမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေတြေတာင္ေပၚ ေရာက္ေအာင္ ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြကို တက္ခြင့္ မေပးဘူး။ ဒီလို မေပးတာဟာ အင္းလုပ္ခြင့္ကို ပိတ္လိုက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ” ဟု လြတ္လပ္ေသာ ေရႊလုပ္သားမ်ား အေျခခံ အလုပ္သမား အဖြဲ႔အစည္း ၏ ဥကၠ႒ ျဖစ္သူ ကိုသက္လြင္ က ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ကုမၸဏီ ဥကၠ႒ ဦးစိုးထြန္းရွိန္ကမူ လုံၿခဳံေရးအရ လုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ လုပ္ငန္းဧရိယာ ျပင္ပကို ဇြန္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွ စ၍ ပိုင္းျခားလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ ျပင္ပမွ သယ္ေဆာင္လာသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို လုပ္ငန္းခြင္သုံး ကားမ်ားျဖင့္ ေန႔စဥ္ တေန႔သုံးႀကိမ္ သယ္ပို႔ေပးေၾကာင္း ေျပာသည္။
“က်ေနာ္တို႔မွာ ဂိတ္ ၁၊ ဂိတ္ ၂ ဆိုတာ ရွိတယ္ခင္ဗ်။ ဂိတ္ ၁ ဆိုတာက က်ေနာ္တို႔ လမ္းစလုပ္ထားတဲ့ ေနရာေပါ့။ register (မွတ္ပံုတင္) လုပ္ထားတဲ့ ကားေတြအားလုံး ဂိတ္ ၁ ကို ေပးတက္တယ္။ ဂိတ္ ၂ ဆိုတာက မိုင္းဧရိယာထဲ
ေရာက္သြားၿပီေပါ့။ မိုင္းတြင္းသြားတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္သုံး ကားအားလုံးကိုပဲ ထားၿပီးေတာ့ ဂိတ္ ၂ ကို လာတဲ့ ကားအားလုံး ကို အဲဒီကေန ပစၥည္းေတြ သယ္ေပးတယ္” ဟု အမ်ိဳးသား ႀကီးပြားတိုးတက္ေရး ကုမၸဏီ ဥကၠ႒ ဦးစိုးထြန္းရွိန္ကေျပာသည္။
ယခင္က ေတာင္ေပၚတက္ရန္အတြက္ ကားတစီးလွ်င္ ႏွစ္သိန္းက်ပ္၊ ဆိုင္ကယ္တစီးလွ်င္ ၃,၀၀၀ က်ပ္ျဖင့္
ေတာင္ေပၚတက္ခြင့္ လက္မွတ္ ကုမၸဏီက လုပ္ေပးထားၿပီး မွတ္ပုံတင္ထားသည့္ကား အစီး ၅၀ ခန္႔ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
၎ျပင္ ေရႊျဗံဳး ႀကိတ္ရန္အတြက္ ႀကိတ္စက္ကို ကုမၸဏီက ေတာင္ျခမ္း ေျမာက္ျခမ္း ႏွစ္ေနရာ သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း ေနရာျပင္ဆင္သည့္ အဆင့္သာ ရွိေသးသည့္အတြက္ ႀကိတ္ခြဲႏိုင္ရန္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ လိုေသးေၾကာင္း လည္း ကိုသက္လြင္က ေျပာသည္။
အမ်ိဳးသား ႀကီးပြားတိုးတက္ေရး ကုမၸဏီအုပ္စုကို ေ၀လင္းထိုက္၊ အာရွအျမဴေတ၊ ဓနစမ္းေရ၊ ေရႊလမင္း၊ ေရႊညီအကို၊ျမင္႔မိုရ္ေရႊေတာင္၊ ရဲညီေနာင္၊ ျမမ်ဳိးသက္ဦး၊ ေနျခည္ပြင့္၊ ကႏၲာရစိမ္း၊ ေရေတာ္သား၊ ေရႊပံုသာ၊ B.B.K. ၊ ေရႊပေလာင္၊ မိုးေရႊ၀ါ၊ ဆြတ္မိုင္၊ ေရႊစုမိုးျပည့္ႏိုင္ စသည့္ မိတ္ဖက္ ကုမၸဏီမ်ားျဖင့္ စုဖြဲ႔ထားၿပီး ရွယ္ယာ ၂၈ ခု ရွိကာ အစုရွယ္ယာ တခုလွ်င္ သိန္းတေထာင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ ရမည္းသင္းခရိုင္၊ မိုးထိမိုးမိေဒသ ၆,၁၀၅ ဧက၌ ေ႐ႊသတၲဳ တူးေဖာ္ရန္ ၎ကုမၸဏီ အုပ္စုက တရားဝင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရွိခ်ိန္မွ စ၍ အေသးစား ေရႊထုတ္လုပ္မႈ ဇုန္ ၁၂ ခုအတြင္း အလုပ္သမား ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ကို ငါးႏွစ္သက္တမ္းျဖင့္ ထြက္ရွိသည့္ ေရႊျဗဳန္းမ်ားကို အခ်ိဳးက် ခြဲယူရန္ ႏႈတ္ကတိ ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ၇ လအၾကာ တြင္ အေသးစား ေရႊထုတ္လုပ္မႈကို ပိတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အေသးစား ေရႊထုတ္လုပ္မႈသည္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိခိုက္သည္ဟု ကုမၸဏီဘက္မွ အေၾကာင္းျပေသာ္လည္း အလုပ္သမားဘက္ကမူ ၎မွာ ခိုင္လုံေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ မဟုတ္ဟု ဆိုသည္။
“ေရႊေတြက အရမ္းထြက္ေနလို႔ ကုမၸဏီက ေလာဘႀကီးၿပီးေတာ႔ အင္းပိုင္ေတြကို ေပးမစားခ်င္ေတာ႔လို႔ လူတိုင္း မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ အင္းေလးေတြကို ပိတ္လိုက္တယ္လို႔ ေရႊလုပ္သားေတြက ေျပာတယ္” ဟု ေရႊလုပ္သားမ်ားအေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနသူ ျပည္သူ႔အက်ိဳးေဆာင္ကြန္ယက္မွ ေဒၚျမင့္ျမင့္ေအး က ေျပာသည္။
အေသးစား ထုတ္လုပ္မႈ ျဖစ္သည့္ အင္းတခုလွ်င္ သိန္း ၁၀၀ ခန္႔ ကုန္က်ၿပီး အႀကီးစားလုပ္ငန္း ျဖစ္သည့္ အက္ဒစ္ေခၚ အက္တာတခုလွ်င္ သိန္း ၃၅၀ ခန္႔ ကုန္က်သည့္အတြက္ အင္းပိုင္မ်ားအေနႏွင့္ အႀကီးစား လုပ္ငန္းကို လုပ္ႏိုင္ စြမ္း မရွိေၾကာင္း ေဒၚျမင့္ျမင့္ေအး က ေျပာသည္။
ေရႊလုပ္သားမ်ား အေနႏွင့္ ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔က သေဘာတူထားခ်က္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ မရရွိေသးသျဖင့္ ဇူလိုင္လ ၁၀ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးထား ေျဖရွင္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားၿပီးေနာက္ ကုမၸဏီမ်ားဘက္က ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္တြင္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးမည္ဟု အေၾကာင္းျပန္ထားသည္။
ကုမၸဏီမ်ားဘက္မွ သတ္မွတ္ရက္တြင္ ေျဖရွင္းမေပးပါက လူထုအင္အားျဖင့္ ေတာင္ေအာက္ တဖန္ဆင္းကာေနျပည္ေတာ္ထိ ခ်ီတက္ဆႏၵျပရန္ သို႔မဟုတ္ ကုမၸဏီက ပိတ္ထားသည့္ ျဗဳန္းႀကိတ္စက္တြင္ ဝင္ႀကိတ္ရန္တို႔ကို ဆုံးျဖတ္ထားေၾကာင္းလည္း ေဒၚေအးေအးျမင့္ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။
ကြန္းခ်မ္း
စံခလပူရီ (မဇၥ်ိမ)
