 |
| တပ္ပိုင္ေျမေပၚက ဖယ္ရွားခံရတဲ့ သမီးကေလးေက်းရြာသားမ်ား လတ္တေလာ ေနရာထုိင္ခင္းျမင္ကြင္း။ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၇၊ ၂၀၁၄) ဓာတ္ပံု-စည္သူ(VOA-ျမန္မာ) |
သမီးကေလးေက်းရြာအပါအ၀င္ ေက်းရြာမ်ား ဖ်က္သိမ္းတဲ့ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတနဲ႕ လႊတ္ေတာ္ တို႕ ေအာက္ေျခက ေဆာင္ရြက္မႈ အေျခအေနေတြကို ေသခ်ာသိမယ္မထင္ပါဘူး။ အခုဖ်က္သိမ္းလိုက္တာဟာ သမီးကေလး ေက်းရြာတစ္ခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီရြာနဲ႕ အနီးတစ္၀ိုက္မွာ ရွိတဲ့ လြန္ခဲ့ေသာဆယ္စု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတညး္က တည္ရွိ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ ရြာေတြပါ ပါသြားပါတယ္။
အဖ်က္ဆီးခံ အုတ္ဖိုရြာက လူေတြက သူတို႕ရြာ ဘာေၾကာင့္ တပ္ေျမမွာမပါဘဲ ဖ်က္ရတာလဲလို႕ လာဖ်က္သူေတြကိုေမးတာ့.... တစ္ျခား၇ြာေတြလဲ ဖ်က္ျပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီရြာကိုလဲ မထားခဲ့ရဲတာေၾကာင့္ ဖ်က္မွရမယ္လို႕ဆိုျပီး တပ္ပိုင္ေျမမွာ မပါေသာ္လည္း ဖ်က္လိုက္တာလို႕ ဆိုပါတယ္။
ဖ်က္ဆီးျပီးမွ လက္လြန္ ေျခကၽြံျဖစ္ကုန္တာကို သိတဲ့ စစ္တပ္ဟာ ဒီသတင္းေတြ မီဒီယာေတြကို ေပါက္ၾကားမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ဖံုးဖိဖို႕နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီရြာသားေတြကို အျပင္ေပးမထြက္ပါဘူး။ အျပင္လူမ်ားလဲ ရြာဘက္ကို ေပးမလာပါဘူး။
ဒါ့ျပင္ ျမင္ကြင္းရွင္းေအာင္လမ္းေဘး၀ဲယာတစ္ေလွ်ာက္ ရွိသမွ် အကုန္ မီးရိႈ႕ရမယ္လို႕ အမိန္႕ေပးျပီး မီးလိုက္ရိႈ႕ပါတယ္။ အုတ္ဖိုရြာက အိုးအိမ္မဲ့ဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ ဘယ္ကုိမွ မသြားဘဲ သစ္ပင္ ၀ါးပင္ေတြေအာက္မွာ ျဖစ္သလိုေန၊ ျဖစ္သလိုစား ဆက္လက္ ေနထိုင္ေနၾကပါတယ္။
၀ါးပင္စုေတြေအာက္မွာ ထရံစုတ္၊ တာေပၚလင္စ အစုတ္ေတြ ကာရံျပီး ျဖစ္သလို ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ခုေနေတာ့ အမိုးအကာ ၡမရွိလဲ ျဖစ္သလိုေနလုိ႕ရေပမယ့္ မုိးမ်ားက်ရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ အခုလက္ငင္းျပသနာေတြနဲ႕တင္ ဒုကၡၾကီးေနေတာ့ ဒီျပသနာကို ၾကိဳစဥ္းစားဖို႕ အလွည္႕မေရာက္ေသးပါဘူး။
သူတို႕အိမ္မွာ ရွိတဲ့ ကၽြဲ၊ ႏြား ေတြကို အျပင္ထြက္လာရင္ ေသနတ္နဲ႕ပစ္ခတ္မယ္လို႕ ျခိ္မ္းေျခာက္ထားတဲ့အတြက္ သစ္ပင္ေအာက္က လြတ္မသြားေအာင္ ၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္ထားၾကပါတယ္။တိရိစၧာန္ေတာင္ အလြတ္မေပးဘူးလားလို႕ ေမးၾကည္႕ေတာ့ ကၽြဲႏြားရွိေနတာဟာ လူေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာျဖစ္တာေၾကာင့္ အျပင္မွာ ေတြ႕ရင္ ပစ္မယ္လို႕ဆုိပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ လူေတြကိုလဲ အတင္းအက်ပ္ ဖယ္ခိုင္းေနျပီး မဖယ္ေပးရင္ မီးရိႈ႕ရမယ္လို႕ အမိန္႕ေပးထားတယ္လို႕လည္း ဆိုပါတယ္။ မီးလာရိႈ႕တဲ့သူေတြက အရင္ကတည္းက သူတို႕နဲ႕သိေနေတာ့ သူတို႕ေနထိုင္ရာ ေနရာေလးကို ေရွာင္ျပီး မီးရိႈ႕ဖို႕ ေတာင္းပန္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ စစ္တပ္ ေရွာင္တခင္ လာေ၇ာက္ပစ္ခတ္မယ္ ဖမ္းဆီးမယ္လို႕ ျခိမ္းေျခာက္ထားတာေၾကာင့္ ၇ြာသားအခ်ိဳ႕ဟာ ကားသံၾကားရင္ အေနာက္ဘက္ ေခ်ာက္ေတြထဲ ဆင္းပုန္းေနၾကရတဲ့ အထိေၾကာက္လန္႕ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။
သူတို႕ဟာ က်ဴးေက်ာ္မ်ားမဟုတ္ဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ဒီရြာေတြမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကတာပါလို႕ သမိုင္းေၾကာင္းကို ရွင္းျပၾကပါတယ္။ သူတို႕ကို လ၀က ကေနထုတ္ေပးထားတဲ့ သန္းေခါင္စာရင္း မွတ္တမ္းမ်ားလဲ ျပၾကသလို ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာလဲ သူတို႕ အမည္ပါျပီး မဲေပးခဲ့ၾကတယ္ လို႕ေျပာပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ နစ္နာခ်က္ေတြအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာ ကူညီေပးႏိုင္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ ကုိ အားကိုးတၾကီး ေျပာျပၾကရွာပါတယ္။
ဒီလိုဖ်က္ဆီးလိုက္တာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘယ္သူ႕အမိန္႕ဆိုတဲ့ တရား၀င္ အမိန္႕စာထုတ္ျပသလားဆိုေတာ့ မျပပါဘူးတဲ့။ ၾကိဳျပီးလဲ သိမထားပါဘူးတဲ့။ ဖ်က္မယ့္ေန႕ေရာက္မွ အင္အားနဲ႕ ေရာက္လာျပီး ခ်က္ျခင္းဖ်က္သြားတာလို႕ေျပာပါတယ္။ အထက္အမိန္႕ဆိုျပီး စက္ယႏၱရားမ်ားနဲ႕ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း အေျပာင္ရွင္းသြားတာလို႕ ဆိုပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက သူ႕ေယာက္က်ားအိမ္ထဲမွာ ရွိေနတာ ကားၾကီးနဲ႕လာထိုးခ်တာ ေနာက္ေဖး ျပဴတင္းေပါက္ အျမန္ခုန္ခ်လိုက္ရတယ္တဲ့။ နဖူးမွာ အုတ္က်ိဳးမွန္လို႕ ဟက္တက္ၾကီးကြဲသြားေသးတယ္လို႕ သူ႕အိမ္အပ်က္အဆီးေတြကို ၾကည္႕ရင္းေျပာျပတယ္။
အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့သူတို႕ကို ဒုကၡသည္စခန္းဆီမသြားဘူးလားဆိုေတာ့ ဒီကေန ဘယ္ကိုမွ မသြားပါဘူးလုိ႕ျပန္ေျဖပါတယ္။ ဟိုမွာ အစားအေသာက္အတြက္ အဆင္ေျပမွာသိေပမယ့္ သူမ်ားေပးေကၽြးတာကို အလကားမစားခ်င္ပါဘူးတဲ့။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ျပီးဘဲ ထမင္းစားခ်င္ပါတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္လုပ္ကို္င္လုိ႕ရေအာင္ ျပန္စီစဥ္ေပးပါလို႕ ေတာင္းဆိုၾကပါတယ္။
ဒီရက္ပိုင္း စား၀တ္ေနေရး ဘယ္လိုေျဖရွင္းေနသလဲဆိုေတာ့ ရွိတဲ့ဆန္ေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း ေ၀ငွျပီး ျဖစ္သလိုစားေနၾကပါတယ္တဲ့။ ကေလးေတြကေတာ့ ေက်ာင္း စာေမးပြဲလည္း ရွိေနေတာ့ ဒီမွာ ခက္ခဲတာေၾကာင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပို႕ထားတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ စစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႕လာပစ္မယ္လို႕ ေျပာထားတာေၾကာင့္ ကေလးေတြကို ဒီမွာ မထားရဲဘူးလို႕ေျပာပါတယ္။
ဒါဆို စစ္တပ္က လာပစ္ရင္ အမတို႕က ဘယ္ကိုေျပးမလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႕ဘယ္ကိုမွ မေျပးဘူး။ ဒီေနရာမွာ အေသခံသြားမယ္။ ကၽြန္မတို႕ဘ၀က ေနစရာမရွိ စားစရာ မရွိ မထူးေတာ့ဘူးေလ လို႕ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ကေလးေတြကို ေဘးလြတ္ရာပို႕ထားျပီးျပီလို႕ယံုၾကည္တာေၾကာင့္ သူတို႕အေသခံျပီး ေနမယ္ဆိုတဲ့ ရြာသားေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ပံုေဖာ္ၾကည္႕ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတယ္။
ခုအခ်ိန္မွာ သမၼတၾကီးကို ေျပာခြင့္ရမယ္ဆို ဘာမ်ားေျပာမလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီရြာမွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ေလးျပန္ေပးပါလို႕ အသက္ ၇၀ေက်ာ္အဖိုးတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။ ဒါဘဲလား တစ္ျခား ေတာင္းဆိုစရာ မရွိေတာ့ဘူးလားဆိုေတာ့ ဒါေလးတစ္ခုဆို ရပါျပီတဲ့။ ေနာက္ထပ္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ရြာသားတစ္ဦးကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီ၇ြာကေလးမွာ ျပန္ေနခြင့္ေလး ေပးရင္ေက်နပ္ပါျပီတဲ့။ တစ္ျခားဘာမွ မေတာင္းဆိုပါဘူးတဲ့။
တစ္ျခားေနရာမွာ ေျမျပန္အစားေပးမယ္ ဆိုရင္ေကာ အဆင္မေျပဘူးလားဆိုေတာ့ အားလံုး တူညီစြာျပန္ေျပာတာက ဒီေနရာမွာဘဲ ျပန္ ေနခ်င္ပါတယ္တဲ့။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္... ဒီရြာမွာ ကၽြန္မေမြးကတည္းက ေနလာတာ အခုဘဲ ကၽြန္မအသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ျပီေလ တဲ့။
သူတို႕ ဒီေလာက္တြယ္မက္စြာ ဖက္တြယ္ေနတဲ့ ရြာကေလးဆိုိတာကို ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာၾကည္႕လိုက္တယ္။ ရန္ကုန္ ပဲခူးဟိုင္းေ၀းလမ္းမၾကီးကေန လမ္းခြဲအတိုင္း အေတာ္ၾကာသြားရျပီး အဲ့ဒီကေနမွေျမသားလမ္းအတိုင္း အတြင္းကို နာရီ၀က္ေလာက္ ဆိုင္ကယ္ေမာင္း၀င္ရတယ္။
ရြာ၀င္လမ္းကလဲ ဖုန္ေတြ တေထာင္းေထာင္း၊ ခ်ိဳင့္ေတြ ဒင္းၾကမ္းနဲ႕ ႏြားလွည္းေတာင္ မနည္းေမာင္းရမယ့္လမ္းပါ။ မိုးတြင္းဆို လမ္းေတာင္ေလွ်ာက္ျဖစ္ပါ့မလားလို႕ ေတြးမိေသးတယ္။ ရြာနားမွာ ဘာမ်ား သာယာစရာ ရွိေနပါလိမ့္လို႕ ၾကည္႕မိေတာ့ ၾကပ္တည္းကုန္းမွာ ၀ါးပင္အစုေလးေတြ ေပါက္ေနတာေတြ႕တယ္။ ၀ါးရြက္ေျခာက္ေတြ ျပန္႕ၾကဲျပီး လွပရႈေမာဖြယ္ ျမင္ကြင္းဘာတစ္ခုမွ မေတြ႕ဘူး။
အလုပ္အကိုင္က ဘာလုပ္ၾကတာလဲလို႕ ေမးၾကည္႕ခ်ိန္မွာ ဖ်င္ေဘာင္းဘီရွည္အျပဲ၊ ဖ်င္အကၤ်ီ အႏြမ္း၀တ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး ဖုန္တေထာင္းေထာင္းလမ္းမဘက္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို႕ရွိရာ ေနရာဘက္ ေလွ်ာက္လာတယ္။ သူ႕ေခါင္းေပၚမွာ ရြက္ထားတာက တံမ်က္စည္းရိုး အပင္စိမ္းစိမ္း တစ္စည္း။ ဒါေလးေရာင္း ရင္ တစ္ေထာင္ ေထာင့္ငါးရာေလာက္ ရမယ္ထင္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကည္႕လိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းကိုအမ်ိဳးသားတစ္ဦးျပန္ေျဖတယ္။ ကၽြန္ေတာတို႕ ထင္းခုတ္ ၊ ၀ါးခုတ္ေပါ့။ အရင္တုန္းက ဟိုဘက္ရြာဘက္ကေန ထင္းေတြ လာ၀ယ္ၾကတယ္။ ခုေတာ့ ဘယ္သူမွ မလာရဲၾကလို႕ ထင္းလဲ မစည္းရေတာ့ ၀င္ေငြလဲ မရွိေတာ့ပါဘူးဗ်ာတဲ့။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ စိတ္ပ်က္မႈ အျပည္႕နဲ႕။
လူအသြားအလာ မရွိတဲ့ ဖုန္တေထာင္းေထာင္း လမ္းေဘးက ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေၾကြေတြၾကားမွာ ျပိဳလဲ ပ်က္စီးေနတဲ့ ၀ါးတိုင္၊ သစ္အပိုင္းအစေတြ၊ ဓနိမိုးအပိုင္းအစေတြ ၊ အုတ္က်ိဳး အုတ္ပဲ့ ေတြဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေလးတစ္ခုနဲ႕ ရွင္သန္ေနတဲ့ လူတစ္စု
သူတို႕ ဘာေၾကာင့္ အသက္အေသခံမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္တဲ့ထိ ဒီအရပ္၊ ဒီေနရာကိုဖက္တြယ္ေနၾကပါလိမ့္..........။
Lin Thurein (Facebook)
