ျမန္မာႏိုင္ငံက အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမား ထက္ဝက္ေလာက္ဟာ လုပ္ခလစာ မလံုေလာက္မႈေၾကာင့္ ေၾကြးၿမီ ျပ ႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတယ္လို႔ ႏိုင္ငံတကာလူမႈကူညီေရးအဖြဲ႔ Oxfam နဲ႔ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြက ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမားေတြဟာ တစ္ပတ္မွာ ၆ ရက္၊ တစ္ရက္မွာ ၁၁ နာရီႏႈန္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကေပမယ့္လည္း ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနဆဲပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။ သတင္း အျပည့္အစံုကို ေတာ့ ဗြီအုိေအသတင္းေထာက္ မျမင့္ျမင့္ခိုင္က တင္ျပေပးပါမယ္။
Oxfam နဲ႔ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြပူးေပါင္းၿပီး ျမန္မာျပည္က အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္ သမားေတြ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြကို စစ္တမ္းေကာက္ယူထားတဲ့ "Made in Myanmar" ဆိုတဲ့ သုေတသန အစီရင္ခံစာကို ဒီကေန႔ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။
Oxfam နဲ႔ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးဆိုင္ရာလွုပ္ရွားသူ တို႔ပူးေပါင္းၿပီး အစီရင္ခံစာထုတ္ျပန္"ဒီအစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အပိုဆုေၾကးအပါအဝင္ ပွ်မ္းမွ်လစာ ၁၂၂၀၀၀ က်ပ္ဆိုတဲ့ ပမာဏက သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံ အသံုးစရိတ္ ေတြကို မကာမိဘူးလို႔ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားေတြက ေျပာျပပါတယ္။ သူတို႔ေတြထဲက တစ္ဝက္ေလာက္ကလည္း ေၾကြးၿမီျပႆနာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာပါ။ အစိုးရက အနည္းဆံုးလုပ္ခလစာ မသတ္ မွတ္ခင္ကတည္းက စစ္တမ္းေကာက္ထားတဲ့ ၁၂၂၀၀၀ က်ပ္ဆိုတဲ့ ပမာဏက လက္ရွိအေျခအေနအထိ အက်ံဳး ဝင္ေနပါေသးတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အစိုးရက သတ္မွတ္ထားတဲ့ အနည္းဆံုး လုပ္ခလစာက တစ္လကို ၁၀၈၀၀၀ က်ပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ စစ္တမ္းက ေတြ႕တဲ့ ၁၂၂၀၀၀ ဆိုတဲ့ ပမာဏကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ရွိ အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမားေတြႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ လူေနမႈစရိတ္ေပၚအေျခခံၿပီး အနည္းဆံုးလုပ္ခ လစာ ပမာဏကို ထပ္ၿပီးညွိႏိႈင္းစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။"
အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမား ေတြရဲ႕ ၄၀% ေက်ာ္ဟာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ လံုၿခံဳမႈ မခံစားရသလို ဖိႏွိပ္ခံရတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လုပ္ကိုင္ေနၾကရတယ္လို႔လည္း ဒီအစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားၿပီး ၂၀၁၅ စက္တင္ဘာမွာ အနိမ့္ဆံုးလုပ္ခလစာ တစ္ရက္ကို ၃၆၀၀ ႏႈန္း အစိုးရကသတ္မွတ္လိုက္ေပမယ့္လည္း အဲ့ဒီ ပမာဏက အထည္ ခ်ဳပ္ အလုပ္သမားေတြ အတြက္ လံုေလာက္မႈမရွိေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္လံုၿခံဳမႈလို႔ဆိုတဲ့ေနရာ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ေတာင္းဆို ရင္ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရမွာကို စိုးရိမ္ေနၾကရတယ္လို႔ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ၿငိမ္းဆက္ေရးနဲ႔ ပြင့္လင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္း အလုပ္သမားေရး ဌာနက မသက္သက္ေအာင္က ေျပာပါတယ္။
“သိပ္အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္တခ်က္ကိုေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ျဖဳတ္ခံေနရတာပါ။ Union ၀င္ဖို႔အတြက္ေတာင္မွ အလုပ္သမားေတြက စိုးရိမ္ေနတယ္။ သူတို႔အလုပ္သမားေတြဟာ သူတို႔အခြင့္အေရးကို သူတို႔ေတာင္းဆိုတာနဲ႔ သူတို႔မွာ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရဖို႔အတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရၿပီလို႔ သူတို႔က alarm ျမည္ေနၿပီ။ ဟုတ္ပါတယ္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒါဟာတကယ္ျဖစ္ေနတာပါ။ တကယ္ျဖစ္ေနလို႔လည္း တကယ္ေၾကာက္ၾကရတာပါ။ အဲေတာ့ ဒီကိစၥကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းႏိုင္သလဲဆိုလို႔ရွိရင္ တိုင္ၾကားမႈ ယႏၱရားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ တိုင္ၾကားလာတဲ့အခါမွာလည္းပဲ ဒီ ထိေရာက္တဲ့ေျဖရွင္းမႈမ်ိဳးေတြကိုလုပ္ေပးဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Freedom of Association ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေျပာေသာ္လည္းပဲ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ အလုပ္သမားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေရြးၿပီးေတာ့ အလုပ္ျဖဳတ္ေနျခင္းသည္ ဒါဟာ Freedom of Association ျဖစ္ရဲ႕လားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကိုေတာ့ ျပန္ၿပီးသံုးသပ္ရမယ္လို႔ က်မအေနနဲ႔ ထင္ပါတယ္။”
၂၀၁၅ ဇြန္လနဲ႔ ဇူလိုင္လအတြင္း အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာထားတဲ့ Oxfam ရဲ႕ ဒီသုေတသနအစီရင္ခံစာဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အနီး စက္မႈဇံုေတြက စက္ရံု ၂၂ ရံုက အမ်ိဳးသမီး အထည္ ခ်ဳပ္ အလုပ္သမားေတြကို အဓိကထား စစ္တမ္းေကာက္ထားတာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ စက္ရံုေတြအတြင္းက ညံ့ ဖ်င္းတဲ့ အေျခအေနေတြ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ အားနည္းတာေတြနဲ႔ အေျခခံ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတြကို အေလးထားမႈကင္းမဲ့တာေတြကို ႏိုင္ငံတကာကုမၸဏီေတြအေနနဲ႔ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက အထည္ ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ မလုပ္ၾကဖို႔လည္း ဒီအစီရင္ခံစာက အၾကံျပဳထားပါတယ္။
VOA
