 |
| Burma Politics - Last Parliament Session held in Naypyidaw- MOI |
သူရဦးေရႊမန္းနဲ႔ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွစ္ေယာက္ကို တာ၀န္ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ လႊတ္ေတာ္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ တကယ့္ လႊတ္ေတာ္ေတြအလား ပီပီျပင္ျပင္ အသက္၀င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဴးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ ၁၄ ခုက ၁၄ ခုေသာ လႊတ္ေတာ္ေတြအားလံုး တစ္ခုမွ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ လႊတ္ေတာ္လို အသက္ မ၀င္ခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ သက္တန္းကာလ အတြင္း ေခတ္စနစ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီျခင္း မရွိတဲ့ ဥပေဒ ေတြကုိ ဖ်က္သိမ္းတာ၊ ျပင္ဆင္တာ၊ အသစ္ လိုအပ္တဲ့ ဥပေဒေတြကို ေရးဆြဲ ျပဌာန္းတာေတြကိုေတာ့ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ျပဌာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒေတြဟာ တကယ့္ ျပည္သူလူထု အက်ိဳးအတြက္ ျဖစ္ရဲ႕လား၊ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မွဳေတြကို ဖယ္ရွားေပးထားတဲ့ ဥပေဒေတြ ျဖစ္ရဲ႕လား ဆိုတာကေတာ့ ေဆြးေႏြးစရာ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။
နမူနာအားျဖင့္ ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္း ဆိုင္ရာ ဥပေဒ ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီလည္း မက်၊ ရွဳတ္လည္း ရွဳတ္ေထြး အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ျပဌာန္းထားတာ ေတြ႕ရမယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလို ရွဳတ္္ေထြးတဲ့ ဥပေဒေၾကာင့္ပဲ အရင္ အာဏာရွင္ ေခတ္က အတုိင္း ျပည္သူလူထုကို ဆန္႔က်င္သူေတြ၊ ကိုယ္က်ိဳးသမားေတြ ေအာက္ေျခ ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေနရာေတြကို ဆက္ျပီး ရယူထားႏိုင္ေသးတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခုက ျငိမ္းခ်မ္းစြာ စုရံုး စီတန္း ဆႏၵျပခြင့္ ဆိုင္ရာ ဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္က ျပဌာန္းလိုက္တဲ့ အဲဒီ ဥပေဒကို အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ပဲ ေက်ာင္းသားနဲ႔ လူေပါင္းမ်ားစြာ ဖမ္းဆီး၊ တရားရံုး တင္ပို႔ခံရ၊ အက်ဥ္းခ် ခံေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံနဲ႔ တုိင္းရင္းသားျပည္သူေတြ အတြက္ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ ဥပေဒေတြလို႔ သတ္မွတ္ဖို႔ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေတြက နမူနာ သေဘာေလာက္ပါ။ လက္ရွိ လႊတ္ေတာ္ဟာ အဲလို ဥပေဒ အမ်ားၾကီး ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ လႊတ္ေတာ္ဟာ သမၼတ နဲ႔ အစိုးရ အဖြဲ႕ကို ထိန္းေက်ာင္းတယ္၊ ထိန္းညွိတယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ အဲဒီကိစၥေတြထဲမွာ အက်ိဳးစီးပြားဆိုင္ရာ ကိစၥေတြ၊ ဂုိဏ္းဂဏ တုိက္ပြဲ ျပသနာေတြ အမ်ားၾကီး ပါ၀င္ေနတာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ ေခတ္လြန္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲကို အမတ္ျဖစ္ျပီး ေရာက္သြားသူေတြထဲမွာ အရင္ အခြင့္ထူးရခဲ့တဲ့ ၀န္ၾကီးေဟာင္းေတြနဲ႔ ခရိုနီေတြ ပါသြားၾကပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကို သူတို႔ ၾကီးစိုး လႊမ္းမိုးထားပါတယ္။
တစ္ဖက္မွာ အစိုးရ အာဏာရလာတဲ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ဘက္မွာလည္း သူတို႔ အုပ္စုနဲ႔ သူတုိ႔ ရွိၾကပါတယ္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ဘက္မွာ တန္ခိုးၾကီးလာတဲ့ ၀န္ၾကီး ဦးစိုးသိန္းနဲ႔ အုပ္စုဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္သြားတဲ့ ၀န္ၾကီးေဟာင္းေတြနဲ႔ ခရိုနီ အုပ္စုေတြကို အရင္ေခတ္တုန္းကလို အခြင့္ထူးေတြ မေပးေတာ့ပါဘူး။ ပံုစံ အသစ္၊ လူအသစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းနဲ႔ အခြင့္ထူးမရေတာ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္ဘက္က ခရိုနီ အသိုင္းအ၀ိုင္း အုပ္စု အစိုးရဘက္ကို အမ်က္ေတာ္ရွပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အစိုးရဘက္က လုပ္ရပ္ေတြ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရး ဆိုင္ရာ လုပ္ရပ္ေတြကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရွဳ ေ၀ဖန္ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ ပံုမွန္ Check and Balance လုပ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာအားျဖင့္ မိုဘိုင္းဖုန္း ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာ ႏုိင္ငံျခား ေအာ္ပေရတာေတြကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳတဲ့ ကိစၥ၊ ႏုိင္ငံျခား ဘဏ္ေတြကို ၀င္ေရာက္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခြင့္ေပးတဲ့ ကိစၥေတြမွာဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္ ဘက္က အသည္းအသန္ ကန္႔ကြက္တာမ်ိဳး လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ဘက္က မေအာင္မျမင္ ဇာတ္ေမ်ာျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့ ျပသနာၾကီးတစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ေျမယာေတြ ျပည္သူေတြ လက္ထဲ ျပန္ေရာက္ေရး ကိစၥပါ။ တကယ္ေတာ့ အရင္ စစ္အစိုးရ လက္ထက္က လယ္သိမ္းယာသိမ္း ျပသနာဟာ အေတာ့္ကို နက္ရွိဳင္းက်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ သိမ္းသူေတြကလည္း မ်ိဳးစံုပါတယ္။ တပ္မေတာ္၊ ဌာနဆိုင္ရာ၊ စစ္ဗိုလ္ နဲ႔ ခရိုနီသူေဌး စံုေနေအာင္ ပါပါတယ္။ လယ္သိမ္းယာသိမ္း လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးကလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲ အမတ္ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီ လယ္ယာေျမ သိမ္းဆည္းခံရမွဳ ကိစၥေတြ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးတဲ့ လႊတ္ေတာ္ဘက္ကလည္း ျပသနာကို ရွင္းလင္းတဲ့အထိ မကိုင္တြယ္ပဲ ဇာတ္ေမ်ာအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုးေသာ ျပသနာ တစ္ခုကေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပံုျပင္ေရးကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မလုပ္ခဲ့တာပါ။ ေရြးေကာက္ခံ နဲ႔ တပ္ေတာ္သားေတြ ညွိႏွိဳင္းျပီး ဖြဲ႕စည္းပံုကို ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တဲ့ အေနအထား ျပင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရမွာကို ဖြဲ႕စည္းပံုျပင္ေရးေကာ္မတီ ထဲကေန တပ္မေတာ္သားေတြကိုေရာ အျခားပါတီ၀င္ေတြကိုပါ ထုတ္ပယ္၊ သူရဦးေရႊမန္း သေဘာက်တာကိုပဲ ျပင္ဖု႔ိ ျပည္ခုိင္ျဖိဳးပါတီက လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ဆံုး တပ္မေတာ္ဘက္က ပယ္ခ်ခဲ့ျပီး ဘာတစ္ခုမွ အရာမထင္ခဲ့ပါဘူး။
လႊတ္ေတာ္ ေနာက္ဆံုးေန႔ ဇန္န၀ါရီ ၂၈ ရက္ေန႔မွာ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ေရာ သူရဦးေရႊမန္းပါ စကားေျပာၾကပါတယ္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က “ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မွဳမ်ား ၾကံဳေတြ႕ရေသာ္လည္း ပုဂၢိဳလ္္ေရး ထိခိုက္နာက်င္မွဳမ်ားကို ေမ့ေပ်ာက္၍ သည္းခံေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္”ဆိုျပီး ေျပာခဲ့သလို သူရဦးေရႊမန္းကလည္း “ၾကိဳးစားရင္း ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ဒါဏ္ရာ ဒါဏ္ခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီးရပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ နီးစပ္သူေတြလည္း ဒါဏ္ရာ ဒါဏ္ခ်က္ေတြ အမ်ားၾကီး ရပါတယ္။” လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဂိုဏ္းဂဏ တုိက္ပြဲကို ထင္ဟပ္ေစတဲ့ စကားလံုးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးကို ျခံဳငံုသံုးသပ္လိုက္ရင္ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္ သက္တန္းဟာ ျပည္သူ႕ဆႏၵ လႊတ္ေတာ္ ဆႏၵ ဆိုတာထက္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ဂိုဏ္းဂဏ တိုက္ပြဲေတြ ပိုျပီး လႊမ္းမိုးခဲ့တဲ့ လႊတ္ေတာ္လို႔ သတ္မွတ္ရင္ ပို နီးစပ္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ / ဗြီအုိေအ (ျမန္မာပုိင္း)
