ဆရာ လူထု စိန္ဝင္းကို ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ မႏၲေလး လဖုန္း အထိမ္းအမွတ္ အထက္တန္းေက်ာင္း (Lafon Memorial High School) တြင္ ပညာ ဆည္းပူးခဲ့သည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ မွ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ အထိ မႏၲေလးတကၠသိုလ္တြင္ ပညာ ဆက္လက္ ဆည္းပူးခဲ့ၿပီး ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ မွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အထိ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ ပညာ သင္ယူခဲ့သည္။
ေက်ာင္းသား ဘဝ ကတည္းမွစ၍ လူထု သတင္းစာတုိက္တြင္ ဝင္ထြက္၊ သြားလာေနခဲ့ၿပီး၊ လုပ္အားေပး သေဘာမ်ဳိး၊ ဝင္ေရာက္ ကူညီလုပ္ကုိင္ ေပးခဲ့သည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစ၍ အခ်ိန္ျပည့္ ဝန္ထမ္းအျဖစ္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္္။ လူထု သတင္းစာတိုက္ မႏၱေလးႏွင့္ရန္ကုန္ တိုက္ခြဲတို႕တြင္ အယ္ဒီတာ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦး အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔ လူထု သတင္းစာတိုက္ အပိတ္ ခံရခ်ိန္အထိ လူထု သတင္းစာတိုက္တြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရ (အာဏာသိမ္း ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ)၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရၿပီး ကိုကိုးကြၽန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၇၂-ႏွစ္တြင္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။
၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေလျဖတ္ ေဝဒနာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ ညာဘက္ တျခမ္း ေသသြားခဲ့ရာ၊ ဘဝကို အ႐ံႈးမေပး လက္မေလွ်ာ့ဘဲ ဘယ္လက္ျဖင့္ စာေရး ေလ့က်င့္ကာ စာေပမ်ား ေရးသားေနဆဲ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ လူ႐ြယ္မ်ား အတြက္လည္း အဂၤလိပ္ စကားေျပာ သင္တန္း ဖြင့္လွစ္ကာ ပညာအေမြ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးေနဆဲ ျဖစ္သည္။
ဆရာ လူထု စိန္ဝင္းသည္ ဝင္းေဇာ္၊ ဇာမဏီ စေသာ ကေလာင္ ခြဲေပါင္း ၁၅ ခုခန္႕ျဖင္႕ လူငယ္ လူ႐ြယ္မ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အတြက္ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ ထံုးစံႏွင္႕ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းရာမ်ား၊ ဘဝ အားမာန္ ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာေရးရာမ်ားကို ေရးသားလ်က္ ရွိသည္။ဘာသာျပန္ႏွင္႕ ပင္ကိုယ္ေရး အပါအဝင္ စာအုပ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ ထုတ္ေဝခဲ႕ၿပီး ျဖစ္သည္။ ပင္ကုိယ္ေရး ေစာမိုးခမ္း ဝတၴဳမွာ သူ၏ ထင္ရွားေသာ လက္ရာ တစ္ခု ျဖစ္သည္။
ဆရာ လူထု စိန္ဝင္းဟာ ယေန႕ေခတ္ ထုတ္ေဝေနသာ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း အမ်ားအျပားတြင္ သတင္းစာပညာႏွင္႕ ပတ္သတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ဳိးစံုကို အမ်ားဆံုး ေရးေနသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ယခုကဲ့သို႔ သတင္းစာပညာႏွင္႕ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား အမ်ားအျပား ေရးေနရျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ႏွင္႕ ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းခန္း တခုတြင္ ယခုကဲ႕သို႕ ေျပာျပခဲ့သည္။
“သတင္းစာ ပညာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါး ေတြကုိ စုိက္လုိက္ မတ္တတ္ ေရးခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက သတင္းေထာက္၊ သတင္းစာ အယ္ဒီတာ ဆုိတဲ့ မ်ဳိးဆက္ ျပတ္သြားမွာ စုိးလုိ႕ပဲ။ ၁၉၈ဝ ေနာက္ပုိင္း ဆရာ ေထာင္က လြတ္လာေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ အခါ ဆရာ့ဆီ ေက်ာင္းသားေတြ လာၾကတယ္။ လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြက ဘြဲ႕ရၿပီးသား လူငယ္ေတြ မ်ားပါတယ္။ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ဆုိတဲ့ လူငယ္ေတြက လူထု သတင္းစာ ဆုိတာ မၾကားဖူးဘူး။ အဲဒီလို သတင္းစာ ေတြကုိ မျမင္ဖူးဘူး။ အဲဒီအခါ ခံစား ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြကုိ သတင္းစာ အေၾကာင္း သိရေအာင္ သတင္းစာ ပညာ ေသာင္းေျပာင္း ေထြလာ ဆုိတာ အရင္ဆုံး စေရး ခဲ့တာပဲ။ ဒါဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီး တယ္လုိ႕ ခံယူ ထားတာပါ။ သတင္း စာတေစာင္ဟာ တုိင္းျပည္မွာ စတုတၴ မ႑ိဳင္လုိ႕ ေခၚၾကတဲ့ အတုိင္းေပါ့။ တုိင္းျပည္ တျပည္မွာ အလြန္ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္း က႑က ပါဝင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသတင္းစာ အလုပ္ကုိ ဆရာတကယ္ ျမတ္ႏုိး ပါတယ္။ တသက္လုံး ဒီအလုပ္က လြဲလုိ႕ ဘယ္အလုပ္မွ မလုပ္ခဲ့ ဖူးပါဘူး။ အခု ထက္ထိလည္း ဒီစာေရးတဲ့ အလုပ္ပဲ လုပ္ေနဆဲပါ။ ပ်မ္းမွ် တေန႕ကုိ ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးေန တာပါ။ ေရးသမွ်ရဲ႕ More than 50 Percent ဟာ Journalism နဲ႕ ပတ္သက္တာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။”
ညႊန္း WiKiMyanmar.co.cc/
