 |
| ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္း တေနရာ၊ ဓာတ္ပံု- ဧရာ၀တီ |
စက္မႈဇုန္နဲ႔ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသခံေတာင္သူေတြ အလုပ္အကိုင္ဆံုးရႈံးသြားမွာ၊ ဘုိးဘြား စဥ္ဆက္ဥယ်ာဥ္ၿခံလုပ္ငန္း ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္မယ့္ စိုးရိမ္ခ်က္ေတြ ရွိေနသလို စီမံကိန္းထဲပါသြားလို႔ ဆံုးရႈံးသြားရတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၿခံေတြအတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ေလ်ာ္ေၾကးမရၾကဘူးလို႔ ေျပာဆိုသံေတြ ၾကားေနရ ပါတယ္။
အစိုးရကေတာ့ လမ္းေဖာက္တာနဲ႔ စီမံကိန္းေျမေနရာရွင္းလင္းမႈ၊ အေသးစားစက္မႈဇုန္ တည္ေဆာက္ေရး စတာေတြကို ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း အၿပီးလုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ေျပာဆိုထားပါတယ္။ ထိုင္းအစိုးရအေနနဲ႔လည္း သမၼတဦးသိန္းစိန္ကို ဒီစီမံကိန္းအေကာင္အထည္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ထိုင္း-ျမန္မာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ ခပ္စိပ္စိပ္လုပ္လာပါတယ္။
လူဦးေရ ၃ ေသာင္းေက်ာ္ရွိတဲ့ စီမံကိန္းဧရိယာတြင္းရွိရြာမ်ား ေရႊ႔ေျပာင္းေရးအစီအစဥ္ ေဆာင္ရြက္ထားမႈ၊ စီမံကိန္းေဒသရွိ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး အစီအစဥ္ နဲ႔ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္း လုပ္ငန္းၿပီးစီးမႈအေျခအေနေတြအေၾကာင္း ထား၀ယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္ အေထာက္အကူျပဳလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ (ယာယီ) ဥကၠဌ ဦးတင္ေမာင္ေဆြ ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး။ ။ အခုေလာေလာဆယ္ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈအေျခအေန ဘယ္ေလာက္ထိ ေရာက္ေနပါပီလဲ။
ေျဖ။ ။ အခုခ်ိန္မွာ စီမံကိန္းေနရာျပင္ဆင္ျခင္း(site preparation) ပဲ လုပ္ရေသးတယ္။ စီမံကိန္းနဲ ႔ပတ္သက္တာေတာ့ မလုပ္ရေသးဘူး။ site preparation ဆိုတာက စမယ္ဆိုရင္လုပ္လို႔ရေအာင္ အဆင္သင့္ျပင္တဲ့အဆင့္၊ အဲဒါပဲ လုပ္ရေသးတယ္။
ေမး။ အဲဒါေတြက ဘာေတြပါ၀င္လဲ။
ေျဖ။ အခု က်ေနာ္တို႔ ဆိပ္ကမ္းစတူးမယ္ဆိုရင္ တူးသေဘၤာေတြ ၀င္လုိ႔ရေအာင္ ေျမရွင္း တာ၊ ေတာရွင္း တာေတြ လုပ္၊ လမ္းေဖာက္တာေတြ လုပ္ရေသးတယ္။ ၂၀၁၄ မွာေတာ့ အၿပီးလုပ္မွာဗ်။
ေမး။ သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားတာက စက္မႈဇုန္ေတြ လုပ္မယ္ဆုိတာလည္းပါတယ္။ ပထမအဆင့္ေပါ့။ စက္မႈဇုန္ေတြလုပ္မယ္။ လမ္းေတြေဖာက္တယ္ဆိုတာ အီတာလွ်ံ -ထိုင္း ကုမဏီက အကုန္ တာ၀န္ယူ တာလား။
ေျဖ။ အခုက G-toG လုပ္မွာပါ။ management mechanism မွာေလ။ ေကာ္မတီဖြဲ႔ထားပါတယ္။ အဲဒီ
ေကာ္မတီ က လုပ္မယ့္ developer ကိုရွာမယ္။ အီတာလွ်ံ ထိုင္းက လုပ္မယ္ဆိုလည္း ကြန္ထရက္တာ တေယာက္အေနနဲ႔လည္း သူပါမွာပါ။ ပထမကေတာ့ developer အေနနဲ႔ စီမံကိန္းတခုလံုးကို တာ၀န္ ယူၿပီး လုပ္မယ္ေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာက အစိုးရကေနၿပီးေတာ့ အစိုးရႏွစ္ခု ဗမာနဲ႔ ထိုင္းေပါင္းၿပီး လုပ္မယ္။ investor ေတြကို စိစစ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္မယ္။ အီတာလွ်ံ ထိုင္းက သူ႔အေနနဲ႔ ကြန္ထရက္တာ တေယာက္အေန နဲ႔ ရွယ္ယာထဲ့မယ္ အရင္းႏွီး ထဲ့ၿပီး ပါ၀င္လုပ္ကိုင္သြားမယ္။ ၂၀၁၄ မွာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္း ပထမအဆင့္မွာ လုပ္မယ္။ ကားလမ္းက ယိုးဒယား-ျမန္မာ လမ္းကို ၂ လမ္းသြား၊ တဖက္ ၂ လမ္းစီပါတဲ့ လမ္းေဖာက္ေန တယ္။ ေနာက္ early development မွာ အေသးစား အလတ္စား စက္မႈဇုန္တခုလုပ္မယ္။ လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အား ပါ၀ါစေတရွင္းတခု ၃၃ မီဂြါ၀ပ္ရွိတဲ့ ဂတ္စ္တာဘိုင္ တခုလုပ္မယ္။
ေမး။ ပါ၀ါအတြက္က ဂတ္စ္တာဘိုင္တခုပဲ ေဆာက္မယ္ဆိုေတာ့ အရင္ရြာသားေတြက ဆႏၵျပထား တဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးစက္ရံုကိုေရာဆက္လုပ္ဖို႔ ရွိေသးလား။
ေျဖ။ ။ ေနာက္မွ ခင္ဗ်။ ပထမဆင့္မွာေတာ့ ဂတ္စ္တာဘိုင္ပဲ သြားမယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မရွိေသးဘူး။ စက္မႈဇုန္တခုအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ဂတ္စ္တာဘုိင္ တခု က်ေနာ္တို႔ လုပ္မယ္။ ေက်ာက္ မီးေသြး စက္ရံုကို ၄၀၀၀ မီဂါ၀ပ္ကေန ၄၀၀ မီဂြါ၀ပ္ဆို လံုေလာက္လို႔ လုပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ အခု ကေတာ့ petro chemical လုပ္ငန္းေတြ မစေသးပါဘူး။
ေမး။ စက္မႈဇုန္ ပထမအဆင့္ အကုန္လံုးက ဘယ္ေဒသေတြမွာလုပ္မွာလဲ။ ေျဖ။ ထား၀ယ္အထူး စီးပြားေရး ဇုန္နယ္ေျမထဲမွာပဲ။ ပေဂါဇြန္းေဒသမွာ လုပ္မယ္။ ပေဂါဇြန္းနယ္ေျမမွာ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ ပေဂါဇြန္းဆီ အုန္းၿခံဆိုတာရွိတယ္ဗ်။ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ေျမမွာ က်ေနာ္တုိ႔ site clearing စလုပ္ေနၿပီ။ investors ေတြ လည္း အခုလာၾကည့္ေနၿပီ။ ဂ်ပန္၊ ထိုင္းရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံသူေတြေရာေပါ့။
ေမး။ အလုပ္သမားေတြက်ေတာ့ေရာ နယ္ေျမခံေတြကို ငွားတာလား။ ဘယ္ကေနလာၾကတာလဲ။
ေျဖ။ က်ေနာ္တို႔ ေဒသခံအလုပ္သမားေတြကို ဦးစားေပးတာေပါ့။ သူတို႔အရည္အခ်င္းလိုက္အရေပါ့။ က်န္ တာ ကေတာ့ migrants ေပါ့။ တျခားေဒသက အလုပ္သမားေတြ။ သူတို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပဲ။ အလုပ္သမား ၁၉၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္ခင္ဗ်။
ေမး။ အစိုးရပိုင္ေျမမွ စက္မႈဇုန္စေနပီဆိုေတာ့ ေဒသခံေတြ ေျပာင္းေရႊ႔ဖို႔ကေရာ ဘယ္လိုရွိပါလဲ။
ေျဖ။ relocation အတြက္က ေနာက္လုပ္မယ့္ စီမံကိန္းေတြထဲမွာ ပါတယ္။ ရြာအားလံုး ၁၆ ရြာေရႊ႔ရမယ္။ petro chemical တို႔ေနာက္ က်န္တဲ့ industrial လာၿပီဆိုရင္။ မေရႊ႔ခင္မွာ ရြာေတြအတြက္ အိမ္ေတြကို အရင္ေဆာက္ေပးေနတယ္။ ေရေတြ မီးေတြ အရင္ဆံုး သြယ္ေပးမယ္။ အဲဒါေတြအျပင္ စိုက္ပ်ဳိး
ေရး ေမြးျမဴေရးပါ။ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လုိ႔ရေအာင္ပါ ဖန္တီးေပးမယ္။ အားလံုးေပးၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔ က ရြာေတြ ေရႊ႔သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။ ၁၆ ရြာလံုးကို တေနရာတည္း စုထားမွာလဲ။ ဘယ္လိုစီစဥ္ထားပါသလဲ။
ေျဖ။ ၂ ေနရာဗ်။ ဒီဘက္က နဘူးလည္ေဒသ ၅ ရြာကို ဘ၀ါဆိုတဲ့ ေနရာကို ေရႊ႔မယ္။ ထား၀ယ္အျပင္ ဘက္ေပါ့။ ေရျဖဴၿမိဳ႔ဘက္က ၁၀ ရြာကိုေတာ့ ပုေဂါဇြန္းဆိုတဲ့ ဇုန္အျပင္ဘက္မွာပဲ။ က်န္တဲ့ ၁ ရြာ က ေလာင္းလံု ၿမိဳ႔နယ္က ေညာင္ပင္ဆိပ္ရြာကို ေလာင္းလံုၿမိဳ႔နယ္ထဲကပဲ ပန္းတင္အင္းရြာကို ေရႊ႔မယ္။ ရွိၿပီးသားရြာပါ။ ဇုန္နဲ႔ကပ္ရက္အျပင္ဘက္မွာပါ။ စုစုေပါင္း လူဦးေရ ၃ ေသာင္းေလာက္ရွိတယ္။
ေမး။ ေျပာင္းေရႊ႔ေနရာခ်တာက ပထမအဆင့္မွာပါတာလား။
ေျဖ။ က်ေနာ္တို႔ ရြာေတြ ေဆာက္ၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမွီ က်ေနာ္တို႔ ေရႊ႔မွာပါ။ အခုဆိုရင္ အိမ္ ၃၄၃ လံုး ေဆာက္ၿပီးပါၿပီ။ ဒီႏို၀င္ဘာမွာ စုစုေပါင္း အလံုး ၅၀၀ ေလာက္ ၿပီးမွာေပါ့။ ရြာေတြကို အစုလိုက္ အစု လိုက္ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္အမွီ ေရႊ႔႔ေပးသြားမွာပါ။ သူတို႔နဲ႔ ညွိႏႈိင္းၿပီးေတာ့။ ေမး။ ရြာသားေတြရဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အတြက္ေရာ ဘယ္လိုစီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးမွာပါလဲ။ ေတာင္သူေတြမ်ားတယ္ ဆိုေတာ့ေလ။
ေျဖ။ အလုပ္အကိုင္ကေတာ့ သူတို႔ကေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးပဲ လုပ္တာဆိုေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေရးရေအာင္ ဒီသီးႏွံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ။ (ေဒသခံေတာင္သူေတြက သီဟိုဋ္၊ ရာဘာ၊ ဆီအုန္း စတဲ့ ႏွစ္ရွည္သီးႏွံေတြ အစိုက္ မ်ားပါတယ္) တျခားသီးႏွံေပါ့။ ဒူးရင္းတို႔၊ ၾကက္ေမာက္တို႔ မင္းကြတ္တို႔ ၀င္ေငြလည္းေကာင္းတဲ့ ဟိုက္ဘရစ္ (hy-bird) မ်ဳိးေတြေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက အင္ပို႔လုပ္ၿပီး ၀ယ္ေပးတယ္။ ၀ယ္ေပးၿပီး သူတို႔ကို စိုက္ေပးမယ္။ ေနာက္ သူတို႔မွာ ေလ်ာ္ေၾကး ရထားတဲ့ေငြေတြ ရွိမယ္ခင္ဗ်။ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ဇုန္အျပင္ဘက္မွာ စိုက္မွာေပါ့။ သူတို႔မွာရွိတဲ့ မိသားစုေတြထဲက အလုပ္ေပး မယ္
ေလ။ ေယာက္်ားေရာ၊ မိန္းမေရာ၊ ေနာက္တခုက အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္က် အိမ္တြင္းမႈ စက္မႈ လုပ္ငန္း ဆိုတာ ရွိတယ္။ domestic industry ဆိုတာေပါ့။ အိမ္ထဲမွာပဲ စက္မႈဇုန္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ လုပ္ၿပီး ဇုန္ထဲကို သြင္းဖို႔ေလ။ ေနာက္တခုက လူမ်ားလာတဲ့အတြက္ အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ငန္း
ေတြ ေစ်းေရာင္းတာေတြ လုပ္ႏိုင္တယ္။
ေမး။ ။ ရြာသားေတြစိုက္ပ်ဳိးေရးအတြက္ ခုနကေျပာတဲ့ ဒူးရင္းတို႔ ၾကက္ေမာက္တို႔ ထိုင္းကေန ၀ယ္ၿပီးေတာ့ မ်ဳိး ေပးမယ္လို႔ ေျပာတာလား။
ေျဖ။ ။ မ်ဳိး ေပးမယ္ခင္ဗ်။ အဲဒါ အိမ္တိုင္းမွာ ပါတယ္။ မိသားစု ႏွစ္ရွည္၀င္ေငြရေအာင္၊ အိမ္တိုင္း အိမ္တိုင္းမွာ ထဲ့ေပးမယ္။ ဒါေပမယ့္ mass production အတြက္က် မ်ဳိးရွာေပးမယ္။ ကိုယ့္ဟာကို ၀ယ္ရ မယ္။ သူတို႔ အရင္းအႏွီး စိုက္ရမွာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ နည္းပညာျဖန္႔ျဖဴးမယ္။ ပိုးသတ္ေဆး ဘယ္လုိ သံုးရ တယ္ ဆိုတာ လိုက္ၾကည့္မယ္။ ကူညီေပးမယ္ေပါ့။
ေမး။ စက္မႈဇုန္ျပင္ပမွာ ေတာင္သူေတြ စိုက္ပ်ဳိးဖို႔ ခ်ထားမယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အတြက္ စိုက္ပ်ဳိးေျမဧကကို ခြဲတမ္းနဲ႔ ေပးတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္လိုပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ေပးသြားမွာလဲ။ ေျဖ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူတို႔ လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရက စီစဥ္ထားတယ္ခင္ဗ်။ အိမ္ေထာင္စု တခုခ်င္းအတြက္ကို လိုအပ္တဲ့ စိုက္ပ်ဳိးေျမ၊ လယ္စိုက္ပ်ဳိးသူအတြက္ လယ္ေျမေပါ့။
ေမး။ ။ အခု သူတို႔ကို ေရႊ႔ေပးမယ့္ရြာသစ္ ၂ ရြာက ဘယ္ေလာက္ေလာက္က်ယ္ပါလဲ။ သူတို႔အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အက်ယ္အ၀န္းရွိပါသလား။ ရြာေတြဆို က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းရွိတယ္ေလ။ အားလံုးကို စုထား လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ရွိႏိုင္ပါသလဲ။ ေျဖ။ အခု က်ေနာ္တို႔က ေသခ်ာကို ၿမိဳ႔ျပ စီမံကိန္း (town plan) ဆြဲၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႔ပံုစံ လုပ္ေပးတာ၊ ေျမကြက္ ၁၀၀ - ၈၀ အက်ယ္ေပါ့။ က်ယ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကြန္ကရစ္ တိုက္အိမ္ေလးေပါ့။
ေမး။ သူတို႔ကို ေလ်ာ္ေၾကးေတြက ရထားတဲ့အထဲက ၀ယ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ေလ်ာ္ေၾကးေပးထားၿပီးသားလား။
ေျဖ။ မေပးရေသးဘူး။ သူတို႔ကို ေရႊ႔မယ္ဆိုရင္ လက္ရွိ ရွိေနတဲ့ ရြာေတြကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးရအံုးမွာ။ ရြာေတြ စိုက္ပ်ဳိးၿခံေတြကိုေလ။
ေမး။ ဒီေလ်ာ္ေၾကးကို အေစာဆံုး ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေပးမွာလဲ။
ေျဖ။ အဲဒါကေတာ့ ေရႊ႔မွ။ အခုေရနက္ဆိပ္ကမ္းေဆာက္မယ့္ေနရာ၊ လမ္းေဖာက္မယ့္ ေနရာ အဲဒီေနရာေတြ ကို ေလ်ာ္ေၾကး ေပးၿပီးသြားၿပီ။ ရြာေတြ ေရႊ႔မယ္ဆိုရင္ လက္ရွိ ရြာေနရာကို က်ေနာ္တို႔႕ ေလ်ာ္ေၾကးေပး ရမယ္။ ေပးတဲ့အခါ stateholders အကုန္လံုး ပါၿပီး စံေစ်းႏႈန္းတခုသတ္မွတ္ၿပီး အားလံုး မွ်မွ် တတ
ေလး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး ေလ်ာ္ေၾကးေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မေပးရေသးဘူး။
ေမး။ ။ ဒီလမ္းေဖာက္တဲ့ေနရာက အပင္ေတြ ပ်က္စီးသြားတဲ့ လူေတြအတြက္က်ေတာ့ေရာ။
ေျဖ။ အဲဒါေတြက ေပးၿပီးၿပီခင္ဗ်။ ညွိႏႈိင္းတယ္။ သူတို႔ ေက်နပ္တဲ့ေစ်း အရ ေလ်ာ္ေၾကးေပး တယ္။ ေနာက္ စီမံကိန္း အရ လမ္းဆိုေတာ့ လမ္းေဖာက္တာေပါ့။
ေမး။ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ ေလ်ာ္ေၾကးမရေသးဘူးလို႔ ေျပာဆိုေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုေျဖရွင္းေပး ပါလဲ။
ေျဖ။ ။ အဲဒါက်ေတာ့ တခ်ဳိ႔လူေတြက ေဒသခံ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၀ယ္ေရာင္း သမားေတြ ျဖစ္တဲ့အခါ က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေပးတဲ့ ေစ်းႏႈန္းကို လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ဥပမာ တဧကကို ၁၀ သိန္းေလာက္ေပးတယ္ ဆိုရင္ သူတို႔က တဧကကို သိန္း ၃၀ ေလာက္ လိုခ်င္တယ္။ အဲလိုမ်ုဳိး က်ေနာ္တို႔က မေပးနိုင္ဘူး။ က်ေနာ္ တို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံေစ်းႏႈန္းတိုင္းပဲ ေပးလို႔ရတယ္။ ခုနက လူမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ အဲလိုလူေတြ က်ေတာ့ ေငြ ကို ဘဏ္ထဲမွာ ထဲ့ထားတယ္။ ေဒသက သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံေစ်းႏႈန္းတိုင္း လက္ခံႏိုင္ရင္ က်ေနာ္တို႔ ထုတ္ေပးမယ္။ လက္မခံရင္ေတာ့ ေငြက ဘဏ္ထဲမွာပဲ ရွိေနတယ္။ သူ႔ရဲ့ ေဘးဘယ္ညာၿခံေတြလည္း တူတူပဲေလ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေစ်းအတိုင္းပဲ ရမွာေပါ့။ အဲဒါထက္ေတာ့ ပိုေတာင္းလို႔ မရဘူးေပါ့။ တခ်ဳိ႔ၿခံေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ညွိႏႈိင္းလို႔ မရဘူးေပါ့။ ဥပမာ ဆီအုန္းၿခံေတြ ဘာေတြ က်ေတာ့ ေစ်းႏႈန္းမသတ္မွတ္ရေသးဘူး။ အဲဒါေတြက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မထိေသးဘူး။ အဲဒီဟာက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ကၽြမ္းက်င္တဲ့အဖြဲ႔ေတြ ဗဟိုကလာၿပီး အဖြဲ႔ဖြဲ႔၊ စံ ေစ်းႏႈန္းတခုသတ္မွတ္ၿပီး မွ ေခ်ေပးမွာေပါ့။
ေမး။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ အလုပ္သမားေတြကို လုပ္ငန္းခြင္အသစ္မွာ ေဒသခံေတြ အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ လူေတြ ကို အလုပ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ လုပ္ခ သတ္မွတ္ထားတာမ်ဳိး ရွိၿပီလား။ ကုမၸဏီက ေပးတဲ့ေစ်းႏႈန္းအတိုင္းပဲလား။
ေျဖ။ ။ ရွိတယ္။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အနည္းဆံုး လုပ္ခ ဥပေဒဆိုတာ ထြက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီဥစၥာကို က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ေနတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ တေန႔ကို ၃၅၀၀ က်ပ္ေပးတယ္။ အိုဗာတိုင္ မပါဘူး။ ၈ နာရီ အလုပ္လုပ္ရင္။ အိုဗာတိုင္က ၂ နာရီရတယ္။ ၁ နာရီကို ၈၀၀ နဲ႔ ၂ နာရီဆိုေတာ့ ၁၆၀၀ က်ပ္ေပါ့။ ေပါင္းေတာ့ က်ပ္ ၄ ေထာင္ေက်ာ္ ၅ ေထာင္နီးပါးရတယ္။ ဒါက basic အေျခခံအဆင့္ေပါ့။ ကၽြမ္းက်င္မႈအလိုက္ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား ပန္းရံ စသျဖင့္ လုပ္တတ္တဲ့သူက ၇ ေထာင္ ၈ ေထာင္ ရၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္းလုပ္သားေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က အရမ္းကို နည္းေနေသးတယ္။ ထိုင္းအလုပ္သမားေတြက ႏိုင္ငံျခားက လာလုပ္တယ္ဆိုေတာ့ (basic pay) အေျခခံရတာေတာ့ အတူတူ ပဲ။ ဒါေပမယ့္ allowance ေတြပိုသြားတယ္။ ေနထိုင္စရိတ္၊ စားစရိတ္ အဲဒါေတြ ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါက်
ေတာ့ ပိုသြားတယ္။ အခု ကုမဏီနဲ႔ ညွိထားတာ အေျခခံလစာကို ၃၅၀၀ ကေန ၄၅၀၀ အထိ တိုးေပးဖို႔။ အလုပ္ခ်ိန္ ၈ နာရီကိုေလ။ လက္ရွိ တိုးေပးလိုက္လို႔ ရွိရင္ ဥပေဒက မထြက္ေသးေတာ့ အနည္းဆံုးလုပ္ခ ဥေပဒကို က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ေနတယ္ခင္ဗ်။ ဒီဟာကို ၾကည့္ၿပီး ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး။ ။ အနည္းဆံုးလုပ္ခဥပေဒက အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာဆို ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာ လုပ္ခေတြ ကို ေဒသအလိုက္ သတ္မွတ္ဖို႔ ေျပာပါတယ္။ အခု ဒီစီမံကိန္းမွာ တာ၀န္ယူသူတေယာက္အေနနဲ႔ အနိမ့္ဆံုး လုပ္ခ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြက ဘယ္လုိ ရွိသင့္တယ္ ထင္ပါလဲ။ အခု ထား၀ယ္မွာ ေပးတဲ့ ေစ်းႏႈန္းက ရန္ကုန္မွာ မရေတာ့ေလ။
ေျဖ။ ။ မရဘူး။ က်ေနာ္တို႔က ႏႈိင္းယွဥ္ျပတယ္ေလ။ (ထိုင္းနို္င္ငံဘက္ျခမ္း) မဟာခ်ဳိင္မွာဆို ဘယ္ေလာက္ ရတယ္၊ မဲေဆာက္ဆို ဘယ္ေလာက္ရတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာဆို ဘယ္ေလာက္ရ တယ္၊ ေနာက္ ထား၀ယ္ေဒသမွာ စည္ပင္သာယာက ဘယ္ေလာက္ေပးတယ္၊ အဲဒီ rate ေတြကို က်ေနာ္ တို႔ ၾကည့္လိုက္တယ္ဗ်၊ အဲေလာက္ထိေတာ့ နည္းလို႔ေတာ့ မရဘူး။ ဒီမွာ အနည္းဆံုး အဲေလာက္ ေပးရ မွာေပါ့။ ေဒသနဲ႔ကိုက္တဲ့ လုပ္ခလစာမ်ဳိး ရသင့္တယ္။ ဒီမွာက အျခားေဒသထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးမ်ား တယ္။ ဒီမွာက ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းေဒသမွာ တေနကုန္ ေျမပဲႏႈတ္ရင္ ၈၀၀ ပဲရတယ္။ ဒီမွာက ၃၅၀၀ ရတဲ့အ တြက္ တေနကုန္ ၈၀၀ ပဲ ရခဲ့တဲ့အလုပ္သမားေတြက ဒီမွာ လာလုပ္တာ သူတို႔အတြက္ ပို အဆင္ေျပ တယ္။ ထား၀ယ္ေဒသခံေတြက်ေတာ့ ၃၅၀၀ က နည္းေနျပန္ေရာ။ ထုိုင္းမွာ သြားလုပ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အနည္းဆံုး ဘတ္ ၄၀၀-၅၀၀ ရတာကိုး။ ဒီကလုပ္ခက ဘတ္နဲ႔ဆို ၁ ရာေလာက္ပဲ ရေတာ့ မကိုက္ဘူး။ အဲဒါမ်ဳိးေတြ က်ေနာ္တို႔ ညွိေပးရတယ္။
ေမး။ ။ အခုေလာေလာဆယ္ လုပ္ငန္းေတြ မွာ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းေဒသေတြက အလုပ္သမား
ေတြက ပိုမ်ားသလား။
ေျဖ။ ။ မမ်ားဘူး။ တူတူေလာက္ပဲ။ ဒါ migrant ေလဘာေပါ့။ စီမံကိန္းစၿပီဆိုရင္အလုပ္သမား ေထာင္ နဲ႔ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ ေရာက္လာမွာပဲ။
ေမး။ ။ ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်ဳိးအစားက ဘယ္က ပိုမ်ားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ျမန္မာက ပိုမ်ားတယ္ခင္ဗ်။ သံုးပံုပံု ၂ ပံုေလာက္ရွိတယ္ခင္ဗ်။ ျမန္မာလုပ္သား မ်ားပါတယ္။
ေမး။ ။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမယ့္သူတခ်ဳိ႔က ထား၀ယ္ဆိပ္ကမ္းမွာ infrastructure မလံုေလာက္မႈေတြက သူတို႔အတြက္ အခက္အခဲ ရွိတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ စိုးရိမ္ၾကတယ္။ ဒီလုိဆိုေတာ့ အခု အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈပိုင္းမွာ ေႏွာင့္ေႏွးမႈေတြ ရွိလား။
ေျဖ။ ။ အင္ဖရာစထရပ္ခ်ာမရွိဘဲနဲ႔ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမယ့္သူ ဘယ္လုိမွ မလာဘူးေလ။ အဲဒါေတာ့ သိတယ္။ အခုထိ ပထမအဆင့္ကို ၂၀၁၄ မတိုင္ခင္မွာ အၿပီးလုပ္ရမွာ။ ၂၀၁၅ မွာ ထိုင္းျမန္မာဆက္သြယ္မယ့္ ကားလမ္းႀကီး ၿပီးသြားမယ္။ ပထမအဆင့္- မီးတို႔၊ ေရ၊ ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္အဆင့္ေတြ ၿပီးသြားၿပီ။ ဒါဆို လာၿပီး ျမွပ္ႏွံလို႔ရမွာပါ။
ဧရာ၀တီ blog
